تعيين ويژگي هاي روان سنجي پرسش نامه ادراك پيري

Determination of the Psychometric Properties of the Aging Perception Questionnaire

زمينه و هدف : هدف از انجام مطالعه توسعه‌اي حاضر، بررسي اعتبار و روايي (Validity) پرسش‌نامه ادراك پيري (Aging Perception Questionnaire يا APQ) در سالمندان شهر تهران بود. مواد و روش‌ها: براي برآورد شاخص‌هاي روان‌سنجي پرسش‌نامه، 502 نفر (373 آزمودني با طيف سني 80-60 سال و 129 آزمودني با طيف سني 59-50 سال) كه 49/4 درصد آنان را مردان و 50/6 درصد را زنان تشكيل مي‌دادند، به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. سپس پرسش‌نامه چند بعدي APQ كه شامل دو بخش مي‌باشد، براي آن‌ها اجرا شد. بخش نخست پرسش‌نامه، ديدگاه نسبت به بالا رفتن سن (پيري) و بخش دوم تجربيات مربوط به تغييرات سلامتي را مورد سنجش قرار داد. يافته‌ها: همساني دروني (Internal consistency) پرسش‌نامه APQ براي بخش نخست مشتمل بر 32 ماده، 0/82 و براي بخش دوم متشكل از 17 ماده دو بخشي، 0/88 به دست آمد. اين ضريب براي مؤلفه‌هاي پرسش‌نامه بين 0/63 تا 0/81 برآورد شد. ضريب پايايي (Stability) آزمون از طريق بازآزمايي (Test-retest) در فاصله زماني دو ماه براي دو بخش پرسش‌نامه و تمام مؤلفه‌ها، معني‌دار بود (0/01 > P). براي بررسي روايي سازه (Construct validity)، از روش تحليل مؤلفه‌هاي اصلي استفاده گرديد. ميزان كفايت نمونه‌برداري در دو بخش به ترتيب 0/871 و 0/728 و معني‌دار بودن آزمون كرويت Bartlett نيز نشانگر شرايط مطلوب براي انجام تحليل عاملي بود. بخش نخست پرسش‌نامه APQ از هفت عامل اشباع شد كه در مجموع 50/24 درصد از واريانس كل را تبيين كرد. بخش دوم در ساختار تك عاملي، براي بررسي تجربيات مربوط به تغييرات سلامتي داراي روايي بود كه در اين شرايط حدود 21/36 درصد از واريانس كل را تبيين نمود. وجود همبستگي معني‌دار بين نمره مؤلفه‌هاي پرسش‌نامه APQ و نمره مقياس‌هاي پرسش‌نامه كيفيت زندگي (0/01 > P)، بيان كننده روايي ملاكي (Criterion-referenced validity) پرسش‌نامه بود. نتيجه‌گيري: پرسش‌نامه APQ اعتبار و روايي مناسبي را براي سنجش ادراك پيري سالمندان ايراني داشت.

Aim and Background: The aim of this developmental study was to determine the reliability and validity of the Aging Perception Questionnaire (APQ) in the elderly in Tehran, Iran. Methods and Materials: To estimate the psychometric properties of the APQ, 502 individuals (373 subjects aged 60-80 years and 129 subjects aged 50-59 years, and 49.4% men and 50.6% women) in Tehran were selected using convenience sampling. The multidimensional APQ, which consists of two parts, was distributed among the subjects. The first part evaluates the viewpoint about increasing age (aging), and the second part evaluates the experiences related to changes in their health. Findings: Data analysis showed that the internal consistency of the APQ for the first part consisting of 32 items was 0.82 and for the second part consisting of 17 items was 0.88. In addition, the internal consistency of each subscale ranged between 0.63 and 0.81. The stability coefficient for the two parts of the questionnaire was assessed using testretest over the period of 2 months and was found to be significant for all subscales (P < 0.01). To assess the construct validity, the exploratory factor analysis (EFA) using principal components (PC) analysis was used. The sampling adequacy in the two parts was, respectively, 0.871 and 0.728, and the significance of Bartlett test indicated appropriate conditions for factor analysis. Based on these findings, the first part of the APQ was saturated with 7 factors and in total explained 50.24% of the total variance. The second part in the single-factor structure in terms of determination of the experiences of health-related changes was valid that explains about 36.21% of the total variance under these conditions. The significant correlation between scores of APQ components and subscales of the Quality of Life Questionnaire (P < 0.01) represented the criterion-referenced validity of the questionnaire. Conclusions: The findings showed that the APQ had appropriate reliability and validity for assessing perceptions of aging in Iranian elderly.