نقد كتاب جامعۀ خطر؛ بصيرتي در فهم جهان امروز

ويژگي­هاي روزگار كنوني ما كدامند؟ ما در چه دوره­اي زندگي مي­كنيم، مدرن يا پست­مدرن؟ آيا پست‌مدرنيته، تداوم دورۀ مدرنيته است يا گسست از آن؟ آيا ارزش­هاي دورۀ مدرن همچنان به قوت خود باقي هستند يا ارزش­هايي جديد به وجود آمده است؟ اينها سؤالاتي هستند كه از دهۀ1970، ذهن انديشمندان اجتماعي و جامعه­شناسان را به خود مشغول داشته است. آنها در پاسخ به اين سؤال به دو دستۀ كلي تقسيم مي‌شوند: مدرن­ها و پست­مدرن­ها. دستۀاول) افرادي چون يورگن هابرماس، آنتوني گيدنز، پير بورديو و... هستند و معتقدند ما در دورۀ مدرن زندگي مي­كنيم؛ كه هرچند با مرحلۀ كلاسيك مدرنيته (مدرنيتۀاول) متفاوت است اما همچنان ارزش‌هاي مدرنيته بر آن حاكم است. اين مرحله با مفاهيمي چون «مدرنيتۀمتأخر» يا «مدرنيتۀدوم» نامگذاري مي‌شود. دستۀدوم) در مقابل دستۀ اول قرار دارند و مي‌توان افرادي چون ميشل فوكو، ژان بودريلار، ژاك دريدا و... را نام برد. آنها معتقدند ما وارد دوران جديدي به نام پست‌مدرن شده­ايم؛ كه دوره­اي است با ارزش­هاي جديد و مغاير با ارزش‌هاي مدرنيته. بحث مدرنيته و پست­مدرنيته از مهم­ترين چالش­ها و موضوعات بحث‌برانگيز است؛ به طوري كه پرداختن به اين موضوع از الزامات هر متفكر اجتماعي است.