مقايسه دو برنامه تمريني ثبات مركزي در خشكي و آب بر تعادل اندام فوقاني و عملكرد شناگران

Comparing the Effects of Dry-Land and In-Water Core Stability Training Programs on Swimmers’ Upper Body Balance and Performance

هدف: تعادل اندام فوقاني ارتباط نزديكي با قدرت عضلات مركزي بدن، اندام فوقاني و ثبات تنه در يك زنجيره حركتي بسته دارد و شنا ورزشي است كه نيازمند ميزان قابل‌توجهي قدرت، استقامت، تحرك و تعادل در اندام فوقاني است. بنابراين هدف از مطالعه حاضر مقايسه دو برنامه تمريني ثبات مركزي در خشكي و آب بر تعادل اندام فوقاني و عملكرد شناگران مي‌باشد. روش‌ها: نمونه آماري تعداد 28 نفر از شناگران در دسترس شهرستان سبزوار بودند كه به‌صورت تصادفي به سه گروه تمرين در خشكي (10نفر)، تمرين در آب (10نفر) و گروه كنترل (8 نفر) تقسيم شدند. براي اندازه‌گيري عملكرد شنا از تعداد دست در دقيقه و ركورد شنا و براي تعادل از آزمون عملكردي تعادل اندام فوقاني استفاده شد. تحليل آماري داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مختلط دوعاملي براي مقايسه درون‌گروهي و بين گروهي متغيرهاي پژوهش و از آزمون تعقيبي بونفروني براي مقايسه‌ها‌‌‌‌‌ي دو به دو گروه‌ها استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه 4 هفته تمرينات ثبات مركزي در خشكي باعث بهبود زمان شناي 50‌متر و همچنين بهبود تعادل اندام فوقاني در سمت برتر و غيربرتر شد. اين بهبود در زمان شنا براي گروه تمرين در آب و نيز براي تواتر دست در هر دو گروه معنادار نبود. نتيجه‌گيري: به‌طوركلي، پژوهش حاضر اهميت تمرينات ثبات مركزي در خشكي و آب را بر عملكرد و تعادل شناگران نشان داد. لذا، مربيان و شناگران نوجوان غيررقابتي مي‌توانند از پروتكل مطالعه حاضر براي بهبود تعادل اندام فوقاني و عملكرد شنا در برنامه تمريني خود استفاده كنند.

Objective: Swimming is a sport that requires a considerable strength, endurance, mobility and stability of the upper body. Therefore, the aim of this study was to compare the effects of dry-land and in-water core stability training programs on swimmers’ upper body balance and performance. Methods: The available statistical sample of this study included 28 swimmers from city of Sabzevar who were divided randomly into three groups of dry-land (10 swimmers), in-water (10swimmers) and control (8 swimmers). Data analysis was done by split-plot ANOVA to compare intra- and inter-group variables and Bonferroni post-hoc test was also utilized to compare group means within two groups. Results: The results showed that four-week core stability exercises on dry-land led to 50m swimming time improvements as well as upper body balance of dominant and non-dominant limbs. There was no significant improvement in 50m for dry-land group and no significant improvement in stroke rate for both experimental groups. Conclusion: Based on the findings of this study, it is suggested that coaches and swimmers utilize exercises used in this study in order to improve upper body balance as well as swimming performance in their training program.