مطالعة تطبيقي فرهنگ پوشش دختران و پسران جوان در دو منطقه از شهر تهران

فرهنگ پوشش و نوع پوشاك مردم ارزش­ها و نگرش­ها و فرهنگ جامعه را نمايان مي‌كند. جوانان قشر نوجو و فعال جامعه و ترسيم‌كنندة فرداي آن هستند. ازاين‌رو، در پژوهش حاضر، فرهنگ پوشش جوانان شهر تهران و عوامل مؤثر بر آن مطالعه شده است. اين پژوهش با روش پيمايشي، دختران و پسران 18 تا 35 ساله را در دو منطقة بالا (منطقة 2) و پايين (منطقة 16) شهر تهران تحت بررسي قرار داده است. شيوة نمونه‌گيري خوشه­اي و تكنيك گردآوري داده­ها پرسش‌نامه بوده است. مطابق يافته‌هاي توصيفي، سبك لباس‌پوشيدن پسران و دختران در مناطقِ بررسي‌شده تفاوت معناداري نداشته است. سبك پوشش پاسخگويان زن نيز در مهماني‌هاي زنانه در دو منطقه تفاوت معناداري نداشت، اما استفاده از لباس‌هاي يقه‌باز در مهماني‌هاي زنانه در منطقة 2 چهاربرابر زنان منطقة 16 بوده است. به‌لحاظ رنگ لباس، ميان مردان و زنان تفاوت معناداري مشاهده نشد، اما ميزان استفاده از رنگ‌هاي روشن در منطقة 2 و ميزان استفاده از رنگ‌هاي تيره در منطقة 16 بيشتر بوده است. با توجه به يافته‌هاي تبييني، سبك پوشش مردان با سن، تحصيلات، سرماية فرهنگي، معيارهاي خريد پوشاك و ارزش‌ها و نگرش‌هاي آنان هم‌بستگي مستقيم و معنادار دارد. پاي‌بندي ديني مناسكي نيز با سبك پوشش هم‌بستگي قوي معكوس و معنادار نشان مي‌دهد؛ به اين معنا كه هرچه پاي‌بندي ديني مردان در بعد مناسكي بيشتر باشد، مدگرايي در پوشش آنان كمتر و تمايل آنان به سبك پوششي سنتي و رسمي بيشتر مي‌شود. مطابق يافته‌هاي پژوهش، سبك پوشش با متغير ارزش‌ها و نگرش‌هاي پاسخگويان هم‌بستگي معناداري دارد، اما براي دختران و پسران نتيجة متفاوتي را نشان مي‌دهد: اين رابطه در ميان پسران مستقيم و در ميان دختران معكوس است؛ يعني هرچه ارزش‌ها و نگرش‌هاي دختران سنتي‌تر باشد، گرايش آنها به سبك پوشش مدرن بيشتر است. اين الگو در مهماني‌ها با سبك پوشش زنانه و لباس‌هاي با پوشانندگي كمتر و در فضاهاي عمومي با پوشش غيراسلامي (جلوه‌گرانه) خود را نشان مي‌دهد.