تبيين وضعيت خشونت ‌ساختاري در شهر‌ سنندج

اصطلاح خشونت ساختاري شيوه‌اي براي توصيف وضعيتي اجتماعي است كه در آن به انسان‌ها صدمه وارد مي‌شود. انديشمندان اين حوزه، خشونت ساختاري را تنزلي اجتناب‌پذير در رفع نيازهاي انساني مي‌دانند. در پژوهش حاضر، با تأكيد بر تنزل در برخي شاخص‌هاي اساسي اقتصادي و اجتماعي، به‌منزلة مصاديق و نمودهاي خشونت ساختاري، به اين پرسش‌ها پاسخ داده مي‌شود كه وضعيت خشونت ساختاري در شهر ‌سنندج چگونه است و نشانه‌ها و شاخص‌هاي خشونت ساختاري چه دلايل و عوارضي ممكن است داشته باشند. بدين‌منظور، با تحليل ثانوية داده‌هاي مؤسسات ارائة اطلاعات و پژوهش‌هاي انجام‌شده، مقولة خشونت ساختاري در شهر ‌سنندج تبيين شده است. يافته‌ها حاكي از آن است كه از نظر شاخص‌هاي اقتصاديِ خشونت ساختاري، شهر ‌سنندج رتبة دوم را در ميان مراكز استان‌هاي داراي بيشترين آمار بيكاري به خود اختصاص داده و جايگاه نامطلوبي در ميان مراكز استان‌ها از نظر رقابت‌پذيري اقتصادي دارد و جزء فقيرترين مراكز استان‌هاي كشور است. از لحاظ شاخص‌هاي اجتماعيِ خشونت ساختاري نيز اين شهر از نظر توسعه‌يافتگي در شاخص‌هاي بهداشت و درمان در جايگاه بيست‌وپنجم است و از نظر كيفيت زندگي در جايگاه متوسط رو به پايين قرار دارد. نتايج پژوهش نشان‌دهندة وجود خشونت ساختاري در شهر ‌سنندج است. مسئله‌اي كه پيامدهاي آن را مي‌توان در مسائلي نظير خشونت‌هاي بين‌فردي، افت سرماية اجتماعي و كاهش مشاركت سياسي جست‌وجو كرد.