مقايسه تأثير درمان ديدگاه زماني و درمان شناختي - رفتاري (CBT) بر كاهش افسردگي در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه (PTSD)

Comparing the Effectiveness of Time Perspective and Cognitive Behavioral Therapy on Reducing Posttraumatic Stress Disorder in War Veterans

زمينه و هدف : هدف از انجام پژوهش حاضر، مقايسه تأثير ديدگاه زماني و درمان شناختي- رفتاري (Cognitive Behavioral Therapy يا CBT) بر كاهش افسردگي در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه (Posttraumatic stress disorder يا PTSD) بود. مواد و روش‌ها: اين تحقيق به روش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون انجام گرديد. از ميان جانبازان مبتلا به PTSD كه به مراكز درماني شهر تهران مراجعه كرده بودند، 45 نفر كه نشانه‌هاي اختلال را داشتند، به شيوه هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفي در سه گروه CBT، درمان ديدگاه زماني و گروه شاهد قرار گرفتند (15 نفر در هر گروه). براي جمع‌آوري داده‌ها، از مقياس افسردگي Beck (Beck Depression Scale يا BDI) استفاده شد و سپس با استفاده از آزمون تحليل واريانس دو عاملي با يك عامل مكرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: تفاوت معني‌داري بين دو گروه آزمايشي CBT و ديدگاه زماني در زمينه تأثير بر كاهش نمرات افسردگي در جانبازاني كه اين دو درمان را تجربه كرده بودند، وجود نداشت (0/942 = P). از طرف ديگر، هر دو مداخله آزمايشي CBT (0/001 = P) و ديدگاه زماني (0/001 > P) تأثير معني‌داري را بر كاهش نمرات افسردگي در جانبازان نشان داد. هرچند كه اثربخشي گروه ديدگاه زماني بيشتر بود، اما به لحاظ آماري تفاوتي با گروه CBT مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به دست آمده، مي‌توان گفت كه درمان ديدگاه زماني در كاهش افسردگي جانبازان مبتلا به PTSD نسبت به رويكرد CBT اثربخشي بهتري دارد و ثبات و پايداري درمان ديدگاه زماني بيشتر مي‌باشد و مي‌توان از آن به عنوان درمان كوتاه مدت براي مداخله روان‌شناختي جانبازان استفاده كرد.

Aim and Background: The aim of this study was to compare cognitive behavioral therapy (CBT) and time perspective therapy in reducing symptoms of posttraumatic stress disorder (PTSD) in war veterans. Methods and Materials: This quasi-experimental study was conducted with a pretest-posttest design. From among war veterans with PTSD who referred to medical centers in Tehran, Iran, 45 individuals were selected through purposive sampling method. The subjects were randomly divided into 3 groups of CBT, time perspective therapy, and control group (15 individuals in each group). To collect data, the Beck Depression Inventory was used. Analysis of data was performed using two-factor repeated measures ANOVA. Findings: The results showed no significant difference between the CBT and time perspective treatment on reduction of PTSD symptoms (P = 0.942) in war veterans. However, both CBT and time perspective therapy had significant effects on reduction of depression in war veterans (P < 0.001). Time perspective therapy had a greater effect on reduction of depression (P = 0.001) in war veterans, but this difference was not significant. Conclusions: Follow-up results showed that the effectiveness of time perspective therapy in the reduction of depression among war veterans with PTSD was higher and had greater stability and sustainability compared to CBT. Hence, it can be used as a short-term psychological intervention of war veterans.