اثربخشي روان درماني مثبت نگر بر بهزيستي ذهني زنان مبتلا به لوپوس اريتماتوز سيستميك

The Effectiveness of Positive Psychotherapy (PPT) on Subjective Well-being in Women with Systemic Lupus Erythematosus (SLE)

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي روان درماني مثبت نگر بر بهزيستي ذهني زنان مبتلا به لوپوس اريتماتوز سيستميك انجام شد. روش: پژوهش حاضر از از نوع نيمه تجربي و با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. تمامي زنان مبتلا به لوپوس اريتماتوز سيستميك عضو انجمن حمايت از بيماران مبتلا به لوپوس شهر تهران در نيمه دوم سال 1397، جامعه آماري اين مطالعه را تشكيل دادند. نمونه 40 بيمار بودند كه به شيوه هدفمند انتخاب شدند و با تخصيص تصادفي در دو گروه 20 نفره آزمايش و كنترل جايگزين شدند. سنجش ميزان بهزيستي ذهني بيماران با استفاده از پرسشنامه بهزيستي ذهني مولوي و همكاران (1389) در مراحل پيش آزمون و پس آزمون انجام شد. جلسات روان درماني مثبت نگر براي آزمودني­هاي گروه آزمايش در 8 جلسه 120 دقيقه اي اجرا شد، در حالي كه گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفتند. براي تحليل داده ­ها از آزمون تحليل كوواريانس تك متغيري (ANCOVA) با بهره گيري از نرم افزار SPSS24 استفاده شد. يافته­ ها: نتايج پژوهش اثربخشي روان درماني مثبت نگر در بهبود بهزيستي ذهني بيماران گروه تحت مداخله را مورد تاييد قرار داد (44/50= F ، 01/0 p < (.نتيجه گيري: با توجه به اين نتايج، به نظر مي­رسد روان درماني مثبت نگر احتمالا گزينه مداخل ه­اي مناسبي جهت ارتقاي سلامت روان بيماران مبتلا به لوپوس اريتماتوز سيستميك باشد.

the present research was conducted by the aim of investigation the effectiveness of positive psychotherapy on subjective wellbeing of women with systemic lupus erythematosus. Method: the present research was conducted by semi-experimental method in which a pretest-posttest with control group design was used. All the women with systemic lupus erythematosus who were members of association of protecting patients with systemic lupus erythematosus in Tehran in the first half of 2018 constituted the statistical population of the present study. The sample included 40 patients who were selected by purposeful sampling method and, then, were assigned into two groups of experiment and control (20 subjects per group) through random assignment method. The level of subjective wellbeing was assessed by Mowlavi and colleagues’ questionnaire of subjective wellbeing (2010) in pretest and posttest stages. Sessions of positive psychotherapy were held in eight 120-minute sessions for the experiment group’s subjects while the control group stayed in the waiting list. For analyzing the data, univariate analysis of covariance (ANCOVA) was used by SPSS24. Results: Results of the current research affirmed the effectiveness of positive psychotherapy in improving subjective wellbeing of the treatment group’s patients (F = 50.44, p < 0.01). Conclusion: according to these results, it appears that positive psychotherapy is probably an appropriate interventional option for enhancing mental health among patients with systemic lupus erythematosus.