اثربخشي شناخت درماني بر كاهش هموگلوبين گليكوزيله بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

The Effectiveness of Cognitive Therapy on the Reduction of Glycated Hemoglobin in Patients with Diabetic Type 2

زمينه و هدف ديابت نوع 2 يكي از انواع اختلالات متابوليك و فيزيولوژيك بدن است كه ارتباط مستقيمي با الگوي رفتاري و سبك زندگي دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي شناخت درماني بر كاهش هموگلوبين گليكوزيله بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 بود. مواد و روش ها اين تحقيق به روش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري انجام شد. جامعه آماري پژوهش را كليه بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 در طيف سني 25 تا 45 سال كه به كلينيك ديابت بيمارستان گنجويان دزفول مراجعه كرده بودند و يك سال از بيماري آنان گذشته بود، تشكيل داد. از ميان آن ها، 40 نفر به شيوه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمايش 10 جلسه دو ساعته مداخله درمان شناختي را به شيوه گروهي و به صورت هفتگي دريافت كرد. گروه شاهد نيز در ليست انتظار قرار داشت. داده ها با استفاده از آزمون تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها شناخت درماني منجر به كاهش هموگلوبين گليكوزيله گروه آزمايش در مرحله پس آزمون و پيگيري شد؛ در حالي كه گروه شاهد تغيير معني داري را در پس آزمون نسبت به پيش آزمون نشان نداد. نتيجه گيري آموزش شناخت درماني مي تواند در كنترل قند خون بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 موثر باشد.

Aim and Background: Type 2 diabetes (diabetes mellitus type 2) is a long-term metabolic and physiologic disorder which has a relationship with the pattern of behavior and lifestyle. This study aimed to determine the effectiveness of cognitive therapy on the reduction of glycated hemoglobin among people with type 2 diabetes. Methods and Materials: This study was a quasi-experimental research with an experimental and control groups in a pretest, posttest, and follow-up design. The statistical population of the research included all patients with type 2 diabetes, aged from 25-45, who were under treatment in the Diabetes Clinic of Dr. Ganjavian Hospital, Dezful, Iran, and had been diagnosed for at least one year. The sample size consisted of 40 men selected by convenience sampling method. Allocating the individuals in the experimental and control groups was done randomly. Ten group-sessions were held weekly for 2 hours for the experimental group, while the control group was on the waiting list. In order to examine the changes made by the cognitive therapy program, analysis of covariance (ANCOVA) was recruited. Findings: Cognitive therapy led to a reduction in glycated hemoglobin of the experimental group in the posttest and follow-up phases. However, the control group did not show a significant change in the posttest as compared to the pre-test. Conclusions: Teaching cognitive therapy can be effective in controlling blood sugar (HbA1c) among patients with type 2 diabetes.