ارزش ها و داوري ها، در فضاي گفتماني نظريه پردازي در كرسي هاي علوم انساني

Values and Judgments in Discursive Semiosphere of Theory Building in Chairs of Humanity Sciences

تا پيش از نيمه دوم قرن بيستم نظام ارزش گذاري، نظريه و فعاليتي علمي بر مبناي اصل تحقيق پذيري بود و نظريه با نشان دادن راه اثبات فرضيه هايش گزاره هاي خود را معنادار مي ساخت و از آن پس، در تطوري (تكامل) تاريخي، ارزش داوري، مسيله محوري و داوري اجماعي به ترتيب در اعتباردهي به نظريات علمي شكل گرفتند. در اين پژوهش، اجلاسيه نظريه پردازي كه در چارچوب آيين نامه هييت حمايت از كرسي هاي نظريه پردازي، نقد و مناظره برگزار شده است را با ابزار توصيفي- تحليلي و از منظر تحليل گفتمان بررسي كرديم. نتايج نشان مي دهد كه پژوهشگر، طرحنامه را در چارچوب نظام ارزيابي ارزش داوري محور طراحي كرده است اما داوران با اتكا به نظام ارزيابي مسيله محور- اجماعي بر فقدان وقوع نوآوري و نظريه راي داده اند. رويكرد پژوهشگر به ارزش فعاليت علمي با نظام گفتماني برنامه محور و رويكرد داوران با نظام گفتماني گفت وگويي تطبيق دارد. محور تنشي گفتمان نشان مي دهد طراحي فعاليت پژوهشي در پارادايم مسيله محور، در فرايند ارزيابي اجماعي باعث همدلي مي شود.

Theorization Chairs are scientific circles for criticizing and evaluating scientific proposals to claim that they are presenting a theory. These chairs are under the executive management of The Board of Theorization, Criticism and Debate. The Code of the Chairs is essentially an executive code. The Code defines the science and classifies the sciences from a realistic point of view and not from an ideological point of view. It just to group the existing scientific disciplines from a thematic and methodological point of view. In the absence of defining the terms of “science” and “theory”, the codebook uses the terms “hypotheses”, “problem”, “arguments”, and “competing theories” for defining the process of theory making. The Code proposes “ultimate judgment-value” for evaluating theories but the research shows that the writer of the proposal (theory maker), is under the influence of an ideological point of view and under that influence, has interpreted the Code’s approach as a “primary judgment-value”. This misunderstanding, has paved the way for emerging a challenge between the discursive values of the Code with the discursive values of the theory maker.