نگاهي به تصميم گيري سياسي افراد از منظر پست مدرنيسم

A Look at Postmodernism's Political Decision-Making

زماني كه جرج ليكاف مقاله علوم اجتماعي عصب شناسي را چاپ كرد و در آن با دلايل چهارده گانه اي اثبات نمود كه استدلال يك امر عصب شناسي است، نگاهي نوين و جديد به ديگر شقوق جامعه شناسي از جمله علوم سياسي به وجود آمده است. مطالعات علوم عصب شناسي در حوزه سياست باعث شد كه ابعاد پنهان علم سياست در مغز بر كنش هاي سياسي تا حدودي آشكار شود. اين مطالعات اگرچه ميزان شناخت ما را به فرايند عملكرد مغز در كنش هاي سياسي بهبود مي بخشيد، اما به صورت جزيره اي مفاهيم سياسي را در مغزها بررسي كرده و نتوانسته است قدرت پيش بيني به سياسيون در پيش بيني رفتار مردم بدهد. بنابراين، لزوم مطالعات جديد براساس رويكرد شناختي حس مي شود تا بتوان روش هاي تصميم گيري هاي سياسي افراد را شناخته و كنشگران سياسي توان پيشبيني افراد را پيدا كنند. در اين پژوهش پژوهشگران به دنبال ارايه الگوي تصميم گيري افراد با رويكرد شناختي، در كنش هاي سياسي بوده و با انجام مطالعات ميداني و به روش دلفي ابتدا مولفه هاي الگوي بازاريابي سياسي شناختي را شناسايي و سپس مورد ارزيابي قرار داده اند و معتقدند به آن دست پيدا كرده اند.

When George Lycaf published the paper on social science in neuroscience and argued for some reason that argument is a subject of neurology, a new look has been made into other aspects of sociology, including political science. Cognitive science studies in the field of politics have made partially revealing the hidden dimensions of political politics in political action. These studies, although improving our understanding of the process of brain function in political action, island-wide examine political concepts in the brain. It has failed to give political power the power to predict. Thus, the need for new studies is based on a cognitive approach. In this study, the researchers sought to present a decision-making model of people with a cognitive approach to political action, and by conducting field studies and the Delphi method, they first identified and evaluated the components of the cognitive political marketing model and believed they achieved it.