بررسي ميزان شيوع سندرم تونل كارپال در آرايشگران مرد شهرستان بجنورد

The Prevalence of Carpal Tunnel Syndrome among Male Hairdressers in Bojnourd, Iran

هدف سندرم تونل كارپال يكي از شايع‌ترين نوروپاتي‌هاي اندام فوقاني است كه بر اثر گير افتادن عصب مدين در مچ ايجاد مي‌شود؛ بنابراين هدف از تحقيق حاضر بررسي ميزان شيوع سندرم تونل كارپال در آرايشگران مرد شهرستان بجنورد بود. روش ها اين مطالعه، يك مطالعه توصيفي‌تحليلي به صورت مقطعي بود كه روي 109 آرايشگر شهر بجنورد انجام گرفت. از ميان آن‌ها، تعداد 38 نفر داراي علائم سندرم تونل كارپال مانند مورمور شدن انگشتان دست بودند و مورد آزمايشات كمكي تينل و فالن قرار گرفتند كه جواب تست‌هاي 22 نفر مثبت بود؛ درنتيجه به متخصص توان‌بخشي جهت انجام مطالعات الكترودياگنوستيك ارجاع داده شدند. تجزيه و تحليل داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 22 صورت گرفت و نتايج بر حسب شاخص‌هاي توصيفي مانند شيوع و مقايسه نموداري ميانه و با مقدار سطح معناداري 0/05 براي آزمون تهيه و گزارش شد. يافته ها طبق نتايج مشخص شد، از بين 109 آرايشگر شركت‌كننده در تحقيق، 22 آرايشگر، داراي معيارهاي باليني و الكترودياگنوستيك سندرم تونل كارپال بودند (20/18 درصد) كه 45/45 درصد آن‌ها سندرم خفيف (10 نفر)، 31/81 درصد سندرم متوسط (7 نفر) و 22/72 درصد سندرم تونل كارپال شديد داشتند (5 نفر). نتيجه گيري نتايج نشان داد كه آرايشگري از جمله مشاغل مستعد سندرم تونل كارپال است و وضعيت‌هاي كاري آرايشگران نياز به اصلاح دارند. همچنين ارتقاي سطح آگاهي آرايشگران در زمينه بيومكانيك و روش‌هاي صحيح انجام كار ضروري است.

Objective Carpal Tunnel Syndrome (CTS) is one of the most common compression neuropathy in the upper extremities. The aim of this study was to investigate the prevalence of CTS among male hairdressers in Bojnourd, Iran. Methods This is a descriptive/analytical study with cross-sectional design conducted on 109 male hairdressers in bojnourd city. Among them, 38 had CTS symptoms such as finger numbness and underwent Phalen’s and Tinel’s tests, 22 of whom were positive. As a result, they were referred to a rehabilitation specialist for electrodiagnostic studies. Data analysis was carried out in SPSS v.22 software using descriptive statistics such as frequency and percentage and considering a significance level of 0.05. Results Twenty-two of 109 hairdressers had clinical and electrodiagnostic criteria for CTS (20.8%). Of these, 45.45% had mild (n=10), 31.81% moderate (n=7) and 22.72% severe CTS (n=5). Conclusion Hairdressing is one of the potential jobs for CTS. Hairdressers’ work situations need to be improved. It is also necessary to improve the awareness of hairdressers about biomechanics and the correct ways of doing work.