سنجش خط فقر سواحل مكران با رويكرد توسعه اقتصاد منطقه اي با استفاده از سيستم مخارج خطي پويا

Measuring the poverty line of Makran beaches with a regional economic development approach by Using Dynamic Linear Expenditure System

خط فقر يكي از مهم‌ترين شاخص‌هايي است كه سطح رفاه يك كشور يا منطقه را نشان مي‌دهد. لذا هدف اين مطالعه بررسي وضعيت فقر در سواحل مكران (استان‌هاي كرمان، سيستان و بلوچستان و هرمزگان) طي دوره زماني 1397-1364 است. تحقيق حاضر از نظر هدف از نوع كاربردي و از نظر ماهيت و روش تحقيق مورد استفاده از نوع روشهاي توصيفي – تحليلي است. به منظور تحليل داده‌ها از سيستم مخارج خطي پويا و رگرسيون‌هاي به ظاهر نامرتبط تكراري استفاده شده است. نتايج نشان داد كه بيشترين ميل نهايي به مصرف خانوارهاي روستايي و شهري مربوط به گروه خوراك و دخانيات مي‌باشد. در صورتيكه كمترين ميلي نهايي به مصرف در خانوارهاي روستايي مربوط به تفريح و تحصيل و در خانوارهاي شهري مربوط به كالاها و خدمات متفرقه بوده است. همچنين نتايج حاكي از آن است كه خط فقر (حداقل معاش) سالانه مناطق روستايي و شهري سواحل مكران طي دوره مورد بررسي به طور متوسط سالانه به ترتيب 22 و 20 درصد افزايش پيدا كرده است. شاخص نسبت سرشمار نشان از افزايش نرخ فقر و درصد خانوارهاي زير خط فقر در مناطق روستايي و شهري سواحل مكران دارد. شاخص شكاف فقر نشان داد كه ميزان درآمد لازم براي رساندن درآمد فقرا به سطح خط فقر براي مناطق روستايي و شهري در طول دوره مورد بررسي در ابتداي دوره و انتهاي دوره تقريبا يكسان است. همچنين نتايج شاخص شدت فقر حاكي از اين است كه وضعيت فقيرترين افراد در خانوارهاي شهري سواحل مكران بهتر و در مناطق روستايي تغييري نداشته است.

Poverty line is one of the most important indicators to show the convenience level in a country. Because of the unequal convenience level in different geographical areas and also due to the fact that exact research and studies are required to make purposeful policy in order to decrease poverty, poverty line should be analyzed as a baseline of executing successful economic- social status. The present study is done to examine poverty status in Makran beaches (Kerman, Sistan Baluchestan and Hormozghan provinces) during 1985-2018. The present study is applied in terms of purpose and in terms of research method is used descriptive-analytical methods. In order to analyze the data, a dynamic linear expenditure system and apparently unrelated frequent regression have been used. The obtained results showed that the most final desire among rural and urban families relates to the nutriment and tobacco products consumption whereas the least final desire among the rural families relates to the recreation and education and among the urban families it relates to the different goods and services. These results showed that the annually poverty line (the least livelihood) in different rural and urban areas in Makran beaches has been increased respectively 20 and 22 percent during the study. The census ratio index shows the increase in the poverty rate and the percentage of households below the poverty line in rural and urban areas of Makran beaches. Poverty gap index showed that equal income amount is needed in order to extend poor people income to reach to the poverty line in rural and urban areas during the examined period at the beginning and at the end of time period. Also the results of extent index showed that the poorest people’s status in urban families of Makran beaches is good and it has not been changed in rural areas.