اثربخشي نقاشي درماني در افزايش عزت نفس و خود اثرمندي كودكان بي سرپرست شهر كرج

The Effectiveness of Painting Therapy on Increase of Self-Esteem and Self-Efficacy among Unaccompanied Children in Karaj City, Iran

زمينه و هدف هنردرماني، روش خلاقي براي رشد و ارتقاي سلامت جسمي، رواني و هيجاني اشخاص مي باشد. روند ساختن، ترسيم و نقاشي، فرايند پيچيده اي است كه در طي آن كودك اجزاي گوناگوني از تجربياتش را براي پديد آوردن كليت يك اثر معني دار مورد استفاده قرار مي دهد. در اين فرايند توليدي، كودك در قالب يك اثر هنري، چيزي بيش از محصول و در واقع بخشي از خود را به ما باز مي نماياند. اين كه چگونه فكر مي كند؟، چه احساسي دارد و چگونه مي بيند؟ هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي نقاشي درماني بر عزت نفس و خوداثرمندي كودكان بي سرپرست 5 تا 12 ساله شهر كرج بود. مواد و روش ها اين مطالعه از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون همراه با گروه شاهد بود. نمونه هاي تحقيق را 30 آزمودني (15 دختر و 15 پسر) از كودكان بي سرپرست ساكن بهزيستي شهرستان كرج تشكيل داد كه به روش نمونه گيري تصادفي نظام دار انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها، از سه ابزار نقاشي فرافكن (Projective drawing يا PD)، پرسش نامه خوداثرمندي كودكان و نوجوانان (Self-Efficacy Questionnaire for Children يا SEQ-C) و سياهه عزت نفس كودكان و نوجوانان Coopersmith (Coopersmith Self-Esteem Inventory يا CSEI) استفاده گرديد. براي تجزيه و تحليل داده هاي به دست آمده و آزمون فرضيه ها، روش هاي آماري تحليل كواريانس يك طرفه تك متغيره و آزمون ميانگين دو گروه مستقل براي نمره هاي افتراقي مورد استفاده قرار گرفت. يافته ها مداخله پژوهش در افزايش عزت نفس اجتماعي، عزت نفس عمومي، نمره كل عزت نفس و همچنين، خوداثرمندي هيجاني، خوداثرمندي اجتماعي و نمره كل خوداثرمندي كودكان بي سرپرست موثر بود. نتيجه گيري نقاشي درماني به عنوان يك مداخله روان شناختي، مي تواند راهكار مناسبي جهت افزايش عزت نفس و خوداثرمندي كودكان بي سرپرست در مراكز حمايتي مورد استفاده قرار گيرد.

Aim and Background: Art therapy has been known as an innovative way of growth and development of human’s physical, mental, and emotional health. Through the intricate process of painting and drawing, a child would be able to engage discrete elements of his/her experiences to create the totality of a meaningful work. Within this productive mechanism, a child, in format of artwork, is representing something beyond a simple work which is his/her attempts to display a part of his/her ego as well as how he/she thinks feels, and sees. This study aimed to evaluate the effectiveness of painting therapy on of self-esteem and self-efficacy among unaccompanied children of 5-12 years old in Karaj City, Iran. Methods and Materials: This was a semi-experimental study with pretest/posttest method and control group. The sample was 15 boys and 15 girls at the age of 5-12 years who were randomly selected from unsupervised children at Karaj Welfare. Children and adolescents’ self-efficacy questionnaire (SEQ-C), Coopersmith children and adolescents’ self-esteem questionnaire, and the projection painting were utilized as evaluation tools. In order to analyze the data and test the hypothesis, one-way univariate analysis of covariance, and the average evaluation of two independent groups for differential grading were used. Findings: The intervention in research affected the enhancement of unaccompanied children’s general self-esteem, social self-esteem, and self-esteem total score as well as emotional, social, and general self-efficacy. Conclusions: Painting therapy as a psychological intervention could be used as effective strategy to increase selfesteem and self-efficacy in child advocacy centers.