اثربخشي آموزش ذهن آگاهي بر خودنظم بخشي و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان با اختلال در يادگيري حساب

Investigating the Efficacy of Mindfulness Training on Academic Self-Regulation and Progress among the Students with Dyscalculia

زمينه و هدف بزرگ ترين گروه كودكان استثنايي كه در مدارس استثنايي ثبت نام مي شوند، كودكان داراي اختلالات يادگيري هستند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي برنامه آموزشي مبتني بر ذهن آگاهي بر خودنظم بخشي دانش آموزان با اختلال در يادگيري حساب بود. مواد و روش ها اين مطالعه به روش نيمه تجربي و بر اساس طرح پيش آزمون- پس آزمون، همراه با گروه شاهد انجام شد. جامعه آماري تحقيق شامل دانش آموزان پسر پايه چهارم و پنجم مقطع ابتدايي با اختلال در يادگيري حساب در سال تحصيلي 93-1392 بود كه در مراكز توان بخشي اختلالات يادگيري شهر سنندج خدمات ويژه دريافت مي كردند. 30 دانش آموز به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفره آزمايش و شاهد قرار گرفتند. براي گروه آزمايش، 10 جلسه برنامه آموزش ذهن آگاهي كودكان اجرا گرديد، اما گروه شاهد تنها تحت آموزش هاي معمول مراكز توان بخشي قرار گرفتند. قبل و بعد از اجراي برنامه آموزشي، براي هر دو گروه پرسش نامه خودنظم بخشي تحصيلي (Self-Regulation Questionnaire Academic يا SRQ-A) و آزمون پيشرفت تحصيلي محقق ساخته اجرا گرديد. براي براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تحليل كواريانس چند متغيري استفاده شد. يافته ها پس از تعديل نمرات پيش آزمون، افزايش معني داري در خودنظم بخشي و پيشرفت تحصيلي گروه آزمايش نسبت به گروه شاهد مشاهده گرديد (0/050 > P). نتيجه گيري نتايج مطالعه حاضر تاييدي بر پژوهش هايي است كه نشان داده اند برنامه هاي آموزشي مبتني بر درمان شناختي- رفتاري (Cognitive behavioral therapy يا CBT)، بر كاهش مشكلات روان شناختي و تحصيلي دانش آموزان با اختلال يادگيري تاثير دارند.

Aim and Background: The largest group of exceptional children who are enrolled in schools for exceptional children belongs to those with dyscalculia. The present study aimed to investigate the efficacy of mindfulness training on academic self-regulation and progress among the students with dyscalculia. Methods and Materials: The research method was quasi-experimental with a pretest/posttest design and control group. The statistical population of the study consisted of students with dyscalculia in fourth and fifth grades of elementary school in the academic year of 2014-15. The subjects received special services at Sanandaj City, Iran, rehabilitation centers for students with dyscalculia. 30 subjects were randomly selected and assigned to two equal groups of control and experimental. The experimental group participated in a 10-session mindfulness training program, but the control group was just exposed to conventional training at rehabilitation centers. Before and after the program, Academic Self-Regulation Questionnaire (SRQ-A) developed by Ryan and Connell as well as researcher-made academic progress assessment test were administered. Multivariate analysis of covariance (MANCOVA) was used to analyze the data. Findings: Following the adjustment of pretest scores, compared to the control group, the experimental group enjoyed a significantly better self-regulation and academic progress (P < 0.050). Conclusions: In general, the findings of the present study are consistent with those of previous studies, which show that cognitive behavioral therapy (CBT)-based training has effectiveness on reducing psychological and academic problems of students with dyscalculia.