شناسايي و اولويت‌بندي عوامل مؤثر بر جذب سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي در بنادر با تكنيك AHP (مورد كاوي: بندر چابهار)

بنادر دروازه‌هاي تجارت هستند و نقش تعيين‌كننده در بازارهاي رقابتي جهاني و جريان سرمايه‌گذاري به درون فضاي ملي، جذب زيرساخت‌هاي تجاري و مبادلات دريايي را فراهم مي‌آورند. از يك سو با توجه به وظيفه اصلي بنادر، خدمات‌رساني به شناوران و پسكرانه و نقش استراتژيك آنها براي اقتصاد و بازرگاني بين‌المللي كشورها، مهم تلقي مي‌شوند و از سوي ديگر، توسعه و سودآوري بنادر مستلزم جذب سرمايه‌گذاري خارجي مي‌باشد تا انتقال سرمايه، تكنولوژي و تخصص به وقوع بپيوندد. بندر چابهار با دارا بودن موقعيت استراتژيك جغرافيايي، بسترهاي قابل توجهي را براي سرمايه­گذاري اقتصادي فراهم نموده است. بنا به دلايل فوق، موضوع "شناسايي و اولويت‌بندي عوامل مؤثر بر جذب سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي در بنادر (مورد كاوي: بندر چابهار)" به‌عنوان موضوع اين پژوهش انتخاب شده است. تحقيق حاضر به صورت كمي انجام شده است؛ به اين صورت كه 67 زيرعامل شناسايي‌شده از طريق تحقيقات محققان داخلي و خارجي با بكارگيري تكنيك دلفي فازي به 39 عامل مهم‌تر كاهش يافته و در قالب 7 عامل اصلي "اقتصادي، سياسي و حقوقي، فرهنگي و اجتماعي، طبيعي و جغرافيايي، تشويقي و حمايتي، درون سازماني، فني" طبقه‌بندي شده، سپس با استفاده از تكنيك AHP اولويت­بندي شده است. بر اساس نتايج حاصل از تكنيك AHP، عوامل اصلي "اقتصادي، سياسي و حقوقي، تشويقي و حمايتي" به ترتيب سه عامل اصلي مهم‌تر و زيرعوامل "تحريم‌هاي بين‌المللي، سطح دانش فني و دسترسي به تكنولوژي پيشرفته در جامعه، دسترسي به گذرگاه‌ها و آب‌هاي بين‌المللي، ارتباطات سياسي با ساير كشورها به ترتيب چهار زيرعامل مهم‌تر و مؤثرتر در جذب سرمايه‌گذاري خارجي در بندر چابهار مي‌باشند.