برزيل در مسير هژموني منطقه اي در آمريكاي لاتين

BRAZIL on Course to Become the Hegemonic Power in Latin America

رشد اقتصادي برزيل طي دو دهه گذشته باعث شده است تا نخبگان سياست خارجي اين كشور به دنبال نقش برجسته تري براي برزيل در جامعه بين المللي باشند. برزيل به عنوان ششمين كشور پرجمعيت، نهمين اقتصاد جهان در سال 2018 و وسيع ترين كشور آمريكاي لاتين با در اختيار داشتن حدود 40 % كل وسعت منطقه آمريكاي جنوبي جايگاه بسيار مهم در اين منطقه دارد. در حقيقت، برزيل به جز اكوادور و شيلي با تمامي ديگر كشورهاي آمريكاي جنوبي مرز مشترك دارد. اهميت موضوع پژوهش حاضر آن است كه به بررسي ظرفيت هاي هژمونيك برزيل به عنوان يكي از كشورهاي قدرتمند آمريكاي لاتين مي پردازد. در اين راستا، سوال اصلي مقاله حاضر اين است كه برزيل از چه ظرفيت هايي براي هژمون شدن برخوردار است؟ در پاسخ به آن، فرضيه پژوهش اينگونه مطرح مي شود كه به نظر مي رسد برزيل با وجود بهره مندي از زمينه هاي جغرافيايي، جمعيتي و اقتصادي تبديل شدن به قدرت هژمون منطقه اي در آمريكاي لاتين، با چالش هاي سياسي و امنيتي به ويژه تحركات هژموني آمريكا و دوقطبي سياسي در آمريكاي لاتين مواجه است. در اين پژوهش از چارچوب نظري هژموني و روش توصيفي- تحليلي بهره گرفته شده است.

Brazil's economic growth over the past two decades has led its foreign policy elite to seek a more prominent role for Brazil in the international community. Brazil is the sixth most populous country, was the ninth largest economy in 2018, and is the largest Latin American country, occupying about 40% of the total area of the South American region. In fact, Brazil has a common border with all the other South American countries except Ecuador and Chile. The goal of the present study is to examine Brazil's hegemonic capacity as one of the most powerful Latin American countries. In this regard, the main question of the present article is what capacities Brazil has to pursue a hegemonic status. In response, the research hypothesis is that Brazil’s apparent superiority as a regional power can result in its militarily hegemonic capacity, but such capacity to be practically manifested might faces some challenges in terms of acceptance by some regional powers as well as the US. It should be noted that this study has been conducted within the theoretical framework of hegemony and the descriptive-analytical method.