تحليل قلمرو محتوايي قاعده «خذوا بما رووا و ذروا ما راوا»

يكي از مهمترين روايات قاعدهساز، روايت «خذوا بما رووا و ذروا ما راوا» درباره كتابهاي بنيفضال است كه از امام حسن عسكري نقل شده است. اين روايت از گذشته محل مناقشه بوده و برداشتها و استدلالهاي مختلف و گاه متناقضي درباره اين روايت مطرح شده است. برداشتهايي چون: وجوب رجوع به راويان حديث، تقليد از ميت، توثيق عام، عدم اشتراط ايمان در وثاقت راوي و غيره. نگارندگان در اين مقاله درصدند ضمن بيان ديدگاههاي مختلف درباره قلمرو محتوايي «خذوا بما رووا»، با شيوهاي توصيفي- تحليلي محتواي روايت را مطالعه كرده و صحت يا سقم برداشتها و استدلالهاي متنوع را تبيين نمايند. مقاله حاضر به اين نتيجه رسيده است كه علت اصلي اختلافات عالمان در تفسير روايت، معناي دو فعل «رووا» و «راوا» است. در اين روايت «رووا» به معناي ظاهري خود حمل ميشود و تنها اشاره به نقل روايت دارد. «راوا» نيز به معناي اجتهاد و نظر شخصي بنيفضال است. بر همين اساس، برخي از برداشتها صحيح و بقيه نادرست است.

No abstract