قابليت اراضي كشت و توسعه گياه دارويي آنغوزه با رويكرد اقليمي مطالعه موردي: استان كهگيلويه و بويراحمد

فاقد عنوان لاتين

هدف اصلي از تعيين قابليت اراضي، پيش­ بيني ظرفيت ذاتي واحدهاي اراضي براي كاربري خاص در طي يك دوره طولاني و پايدار است. پژوهش حاضر باهدف شناخت نواحي مستعد و قابل توسعه اراضي مرتعي استان كهگيلويه و بويراحمد براي كشت گياه دارويي آنغوزه[1] در رابطه با نيازهاي مطلوب اقليمي بر اساس روش­هاي تصميم ­گيري چندمتغيره در محيطGIS است. براي دستيابي به هدف پژوهش، پايگاه داده­ هاي اقليمي شامل دما، بارش، رطوبت، تعداد روزهاي يخبندان وساعت­ هاي آفتابي مجموع 23ايستگاه هواشناسي و باران ­سنجي از زمان تأسيس تا سال1397وداده­ هاي فيزيوگرافي: ارتفاع، شيب، جهت شيب، كاربري اراضي و بافت خاك در قالب نقشه ­هاي موضوعي تهيه و طبقه‌بندي شد. سپس با استفاده از مدل تحليل رابطه ­اي[2]، تلفيق و وزن دهي لايه ­ها در محيط GIS انجام و درنهايت نقشه نهايي قابليت اراضي آنغوزه براي استان تهيه شد.نتايج مدل­سازي نشان داد كه اراضي داراي اولويت مناسب، با بيش از 122000 هكتار برابر با 8 درصد مساحت استان است. اراضي داراي اولويت متوسط با برخي محدوديت­ هاي محيطي 98000 هكتار از زمين­ هاي استان را پوشش مي­ دهد. غالب اراضي باقابليت توسعه كشت گياه آنغوزه در زمين­ هاي مرتعي خوب، پهنه­ هاي با بارندگي بين 600 تا 800 ميلي ­متر، دامنه­ هاي آفتاب­ گير جنوبي،زمين­ هاي با بافت خاك سبك شني لومي، نقاط ارتفاعي بالاي2000 متر و شيب­ هاي تند بالاي 20 درصد هستند. به‌ طوري‌كه اين مشخصات محيطي بيشتر در منطقه سردسير بويراحمد پاي دامنه­ هاي كوهستان زاگرس قرار دارند. بيش از 71درصد استان به دلايل مختلف قابليت كشت و توسعه گياه آنغوزه را ندارد. مهم‌ترين دلايل محدوديت كشت و توسعه اين گياه، كاربري­ هاي زراعي، باغي، جنگلي و اراضي مسطح و جهت شيب­ هاي شمالي است.