اثربخشي توانبخشي خانواده طبق مدل موس و تسو بر بهزيستي روان شناختي مادران كودكان ديرآموز

The Effect of Family Rehabilitation on Psychological Well-Being of Mothers whit Slow- learner Children Based on Moos and Tsu Model

زمينه و هدف: مدل‌هاي مختلف آموزش رواني خانواده ازجمله مدل موس و تسو براي خانواده‌هاي داراي يك عضو ديرآموز مي‌تواند اثر چشم‌گيري داشته باشد. در اين پژوهش اثربخشي برنامه توان‌بخشي خانواده در ارتقاي بهزيستي روان‌شناختي مادران كودكان ديرآموز موردبررسي قرارگرفته است. مواد و روش‌ها: اين پژوهش از نوع نيمه آموزشي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه كنترل بود. نمونه پژوهش حاضر شامل 30 نفر از مادران كودكان ديرآموز بود كه 15 نفر آن‌ها در گروه آزمايش و 15 نفر ديگر در گروه كنترل قرار گرفتند. برنامه توان‌بخشي خانواده طبق مدل موس و تسو در 8 جلسه يك الي يك و نيم ساعت براي گروه آزمايش به اجرا درآمد. تمام شركت‌كنندگان فرم كوتاه پرسشنامه بهزيستي روان‌شناختي ريف را تكميل نمودند و نتايج از طريق تحليل كوواريانس چند متغيره تحليل شدند. يافته‌ها: تحليل نتايج نشان داد كه برنامه توان‌بخشي با مدل موس و تسو، بهزيستي روان‌شناختي و مؤلفه‌هاي آن را، در مادران گروه آزمايش ارتقا داده است. اين اثر توان‌بخشي خانواده طبق مدل موس و تسو را ، بر خرده مقياس‌هاي ارتقاي پذيرش خود ، روابط مثبت با ديگران ، خودمختاري ، تسلط بر محيط ، زندگي هدفمند و رشد فردي مي توان مشاهده كرد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه برنامه توان‌بخشي با مدل موس و تسو با تأكيد بر رويكرد شناختي_ رفتاري، مي‌تواند جهت ارتقاء بهزيستي روان‌شناختي مادران داراي كودك ديرآموز مؤثر واقع شود. بنابراين درمانگران مي‌توانند در ارتباط با اين مادران با استفاده از اين مدل و كار آيي آن، به بهزيستي آنان كمك كنند.

Aim and Background: Different models of family psychological education, including the Moos and Tsu model, can have a significant effect on families with Slow-learner children. In this study, the effectiveness of family rehabilitation program in promoting psychological well-being of mothers with Slow- learner children has been investigated. Methods and Materials: This study was a quasi-educational study with pretest and posttest and control group. The sample of the present study included 30 mothers with Slow- learner children, 15 of whom were in the experimental group and the other 15 in the control group. The family rehabilitation program was performed according to the Moos and Tsu model in 8 sessions of one to one and a half hours for the experimental group. All participants completed a short form of the Reef Psychological Well-Being Questionnaire and the results were analyzed through multivariate analysis of covariance. Findings: The analysis of the results showed that the rehabilitation program with the Moos and Tsu model has improved psychological well-being and its components in the mothers of the experimental group. This effect of family empowerment according to the Moos and Tsu model can be seen on the subscales of improving selfacceptance, positive relationships with others, autonomy, mastery of the environment, purposeful living and personal growth. Conclusions: Findings showed that the rehabilitation program with the Moos and Tsu model with emphasis on cognitive-behavioral approach can be effective to improve the psychological well-being of mothers with Slowlearner children. Therefore, therapists can help these mothers in their well-being by using this model and its effectiveness.