بررسي نقش كشاورزي در توسعه پايدار روستايي (نمونه موردي: بخش بردخون؛ شهرستان دير)

فاقد عنوان لاتين

هدف اين پژوهش، بررسي نقش كشاورزي در توسعه پايدار روستايي بخش بردخون و شناسايي توان‌ها و استعدادهاي كشاورزي منطقه مي‌باشد. روش تحقيق توصيفي - تحليلي بوده و بر اساس مطالعات پيمايشي و كتابخانه‌اي اطلاعات لازم جمع‌آوري گرديده و از مدل سوات براي شناسايي نقاط ضعف و قوت و فرصت‌ها و تهديدها و از روش آزمون دوجمله‌اي براي آزمون فرضيه‌ها استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش، كشاورزان گوجه‌فرنگي‌كار و كارشناسان روستايي منطقه مورد مطالعه مي‌باشد كه تعداد 235 نفر از كشاورزان و 20 نفر از كارشناسان بخش، به عنوان حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران انتخاب شدند و تعداد 200 پرسشنامه كشاورزان برگشت داده شد. از ضريب آلفاي كرونباخ جهت تعيين پايايي پرسشنامه استفاده شده كه براي پرسشنامه كشاورزان مقدار آن 0/77 و براي پرسشنامه كارشناسان 0/71 مي‌باشد. در اين پژوهش از نرم‌افزار EXEL و SPSS براي تجزيه و تحليل داده‌ها و براي تهيه نقشه‌هاي موقعيت جغرافيايي از نرم‌افزار GIS استفاده شده است. يافته‌‌ها نشان مي‌دهد كه فرضيه« منطقه بردخون استعداد زراعت و باغداري را دارد» از نظر كشاورزان رد و از نظر كارشناسان تأييد شده است و فرضيه‌‌هاي« كشاورزي موجب افزايش اشتغال و درآمد مطمئن كشاورزي منطقه مورد مطالعه خواهد شد« و« صيفي‌كاري به‌ويژه كشت گوجه‌فرنگي در رسيدن به توسعه پايدار روستايي بيش‌ترين تأثير را دارد»، از نظر هر دو گروه تأييد شده است. نتايج نهايي پژوهش نشان مي‌دهد كه كشاورزي به‌ويژه كشت گوجه‌فرنگي در توسعه پايدار روستايي بخش بردخون تأثير بسزايي داشته است.