بررسي آسيب‌شناسي بافتي طحال ماهي سنگسر معمولي (Pomadasys kaakan Cuvier, 1830) و سرخو معمولي (Lutjanus johnii Bloch, 1792) درياي عمان

هدف از مطالعه حاضر بررسي آسيب‌شناسي بافتي طحال به‌عنوان نشانگر زيستي براي ارزيابي سلامت ماهيان سنگسر معمولي (Pomadasys kaakan) و سرخو معمولي (Lutjanus johnii) در درياي عمان بود. در اين تحقيق، 9 قطعه ماهي سنگسر معمولي با ميانگين طول كل 35/4 ± 5/35 سانتيمتر و ميانگين وزن كل 5/58 ± 6/512 گرم و 9 قطعه ماهي سرخو معمولي با ميانگين طول كل 41/3 ± 5/22 سانتيمتر و ميانگين وزن كل 22 ± 6/205 گرم از ايستگاه‌هاي رمين، هفت‌تير و كنارك با استفاده از تور گوشگير صيد گرديد. به‌منظور مشاهده شدت ضايعات بافتي، بافت طحال ماهيان جدا و در محلول بوئن تثبيت گرديد. نمونه‌هاي بافت براي مطالعات بافت‌شناسي مطابق با روش استاندارد بافت‌شناسي، آبگيري، شفاف‌سازي و پارافينه شد و سپس با دستگاه ميكروتوم از بافت‌ها مقاطع عرضي با ضخامت پنج ميكرون تهيه گرديد و پس از رنگ‌آميزي به روش هماتوكسيلين-ائوزين، به‌وسيله ميكروسكوپ نوري مجهز به دوربين عكاسي ديجيتال مورد بررسي قرار گرفت. نتايج به دست آمده در بافت طحال ضايعاتي از قبيل افزايش تجمع ملانوماكروفاژها، اتساع رگ خوني، واكوئله شدن، نكروز، تراكم سلولها، اتساع پالپ سفيد و پلاسماسل را نشان داد. كمترين ضايعات در بافت طحال ماهي سنگسر معمولي در ايستگاه رمين و در طحال ماهي سرخو معمولي در ايستگاه كنارك مشاهده شد. از سوي ديگر، بيشترين ضايعات در طحال هر دو گونه ماهي در ايستگاه هفت‌تير ثبت گرديد كه دليل آن ميتواند بسته بودن محيط ايستگاه مذكور و نزديكي با دو اسكله شهيد كلانتري و شهيدبهشتي و تردد زياد شناورها و ايجاد آلودگي ناشي از آن‌ها باشد.