بررسي اثرات تغيير اقليم بر درجه حرارت سطح آب در خليج‌فارس با استفاده از مدل‌سازي عددي

در اين مقاله با استفاده از مدل‌سازي عددي، اثرات تغيير اقليم بر درجه حرارت سطح آب در خليج‌فارس بررسي شده است. به‌منظور ارزيابي اين اثرات، مدل‌سازي با استفاده از مدل عددي MIKE 3FM براي دو دوره در سال‌هاي (2000-1980) به‌عنوان اقليم فعلي و (2080-2100) به‌عنوان اقليم آينده، انجام‌شده و نتايج حاصل از آن‌ها مورد مقايسه قرار گرفته است. در مدل‌سازي هاي انجام‌شده از داده‌هاي سرعت باد، دماي هوا، درصد رطوبت نسبي، بارش و ميزان پوشش ابر استفاده شده است. داده‌هاي مربوط به دوره كنترل سال‌هاي (1980-2000) از مدل ECMو داده‌هاي مربوط به دوره آينده (2080-2100) از پروژه CORDEX و براي سناريوي RCP 8.5 استخراج شده‌اند. بر اساس نتايج حاصل از مدل‌سازي، ميانگين درجه حرارت سطحي خليج‌فارس در سال‌هاي 2100-2080 نسبت به ميانگين دما در سال‌هاي 2000-1980، در تمامي فصل‌ها افزايش خواهد يافت. فصل‌هاي تابستان و بهار به ترتيب با 6/4 و 5/3 درجه سانتي‌گراد ميانگين افزايش دما، بيشترين و كمترين تغييرات نسبت به ساير فصول را خواهند داشت. براي فصل‌هاي پاييز و زمستان نيز به‌طور ميانگين 1/4 و 8/3 درجه سانتي‌گراد افزايش دما پيش‌بيني شده است. بر اساس نتايج حاصل از مدل‌سازي، ميزان تغييرات درجه حرارت در نواحي كم‌عمق بيشتر از نواحي عميق خواهد بود.