تحليل بلندمدت ميدان باد سطح دريا بر روي خليج‌فارس، با استفاده از داده-هاي بازتحليل، مشاهدات ماهواره‌اي و ايستگاهي در يك دوره 23 ساله

داده‌هاي سمت و سرعت باد سطح دريا با تفكيك بالاي زماني و مكاني، به‌منظور فهم و پيش‌بيني برهمكنش هوا-دريا مورد نياز است. كمبود اندازه‌گيري ميداني بر‌روي خليج‌فارس همواره مساله‌ جدي در مطالعات هواشناسي در اين ناحيه بوده است. هدف از اين تحقيق مطالعه ميدان باد ميانگين و روند باد خليج‌فارس است. بدين منظور، سه مجموعه داده باد سطح آب شامل: داده اندازه‌گيري بويه و سينوپ؛ داده بازتحليل ERA-Interim؛ و داده ماهواره‌اي تركيبي NCDC-BSW براي تحليل بلندمدت ميدان باد سطحي بر روي خليج‌فارس مورد استفاده قرار گرفته است. بعد از مقايسه داده‌هاي مشاهداتي ايستگاهي با مقادير تخمين زده شده توسط مدل بازتحليل و همين‌طور داده ماهواره‌اي و ارزيابي صحت اين داده‌ها ميدان‌هاي باد با استفاده از داده‌هاي ماهواره‌اي و بازتحليل به‌دست آمده‌اند و روند باد بلندمدت از سال 1988 تا 2010 به مدت 23 سال بررسي و تحليل شده است. نتايج نشان از افزايش نسبي سرعت باد تخمين زده شده توسط مدل بازتحليل و كاهش نسبي سرعت باد تخمين زده شده توسط داده ماهواره‌اي دارند. به‌طور كل مي‌توان گفت به‌صورت نقطه‌اي داده ماهواره‌اي عملكرد بهتري داشته است و مقادير سرعت باد ماهواره‌اي به‌ واقعيت نزديك‌تر بوده است. بررسي بلندمدت روند افزايش يا كاهش سرعت باد در ايستگاه‌هاي مختلف نشان از تاثير شَمال تابستانه و زمستانه بر‌روي بادهاي بيشينه و كمينه برآورد شده و همين‌طور الگوي كلي ميدان باد دارد. با توجه به اين تاثير، بيشينه بادها در فصل زمستان در نزديكي بوشهر رخ مي‌دهد در حاليكه بادهاي بيشينه در فصل تابستان در عرض‌هاي پايين‌تر و نزديك مركز خليج‌فارس رخ داده است.