بررسي نقش ميانجيگرانه خود تنظيمي در رابطه بين سبك‌هاي فرزند پروري با اشتياق به مشاركت اجتماعي

Investigation of the Mediating Role of Self-Regulation in the Relationship between Parenting Styles and Social Participation of Adolescents

زمينه و هدف: مشاركت اجتماعي مفهومي روان‌شناختي است كه در نوجوانان حائز اهميت است. يك فرد با مشاركت در فعاليت­هاي اجتماعي مي­تواند توانايي­ ها و استعدادهاي خود را بشناسد و با كسب تجربه به پختگي برسد. هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش ميانجيگرانه خودتنظيمي در رابطه بين سبك­هاي فرزندپروري با مشاركت اجتماعي نوجوانان بود. روش تحقيق ازنظر هدف، بنيادي و ازنظر روش گردآوري اطلاعات، همبستگي بود. مواد و روش‌ها: جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان مدارس متوسطه دوم ناحيه يك شهر اراك در سال تحصيلي 98-1397 بودند. نمونه پژوهش شامل 510 نوجوان (255 پسر و 255 دختر) بود كه به‌صورت تصادفي خوشه­اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه­ هاي سبك فرزند پروري بامريند، خودتنظيمي بوگارد و همكاران و اشتياق براي شركت در فعاليت‌هاي اجتماعي برانيگان بود. تجزيه‌ و تحليل داده‌ها با استفاده از روش معادلات ساختاري و نرم‌افزار Smart PLS انجام گرفت. يافته‌ها: نشان داد كه تأثير مستقيم سبك فرزند پروري سهل­ گيرانه بر مشاركت اجتماعي و تأثير غيرمستقيم آن با ميانجي­گري خودتنظيمي (0/05>p)، تأثير مستقيم سبك فرزندپروري استبدادي بر مشاركت اجتماعي و تأثير غيرمستقيم آن با ميانجي­گري خودتنظيمي (0/05>p) و نهايتاً تأثير مستقيم سبك فرزند پروري مقتدرانه بر مشاركت اجتماعي و تأثير غيرمستقيم آن با ميانجي‌گري خودتنظيمي بر مشاركت اجتماعي (0/05>p) تأييد شدند. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته­ هاي به‌ دست ‌آمده مي­توان گفت خودتنظيمي نقش ميانجي­گرانه معني‌داري در رابطه بين سبك ­هاي فرزند پروري با مشاركت اجتماعي نوجوانان ايفا مي ­كند.

Aim and Background: Social participation is a psychological concept that is important in adolescents. By participating in social activities, a person can recognize his abilities and talents and reach maturity through gaining experience. The aim of this study was to investigate the mediating role of self-regulation in the relationship between parenting styles and adolescent social participation. The research method was fundamental in terms of purpose and correlational in terms of data collection method. Methods and Materials: The statistical population included all adolescents in Arak who were studying in secondary schools. The sample consisted of 510 adolescents (255 boys and 255 girls) who were selected by cluster sampling method. Data collection tools were Bumrind parenting style questionnaire, Bogard et al.'s selfregulation questionnaire, and Branigan’s eagerness to participate in social activities. Data analysis was performed using structural equation method with Smart PLS software. Findings: The results showed that the direct effect of permissive parenting style on social participation and its indirect effect through self-regulated mediation (p<.05), the direct effect of authoritarian parenting style on social participation and its indirect effect through self-regulated mediation (p<.05), and finally the direct effect of authoritative parenting style on social participation and its indirect effect through self-regulatory mediation on social participation were confirmed (p<.05). Conclusions: According to the findings, it can be said that self-regulation plays a significant mediating role in the relationship between parenting styles and adolescents' social participation.