اثربخشي روان درماني مثبت نگر بر باورهاي غيرمنطقي و سرسختي روانشناختي دانش آموزان استعدادهاي درخشان

Effectiveness of positivist psychotherapy on irrational beliefs and psychological

هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشي روان درماني مثبت نگر بر باورهاي غير منطقي و سرسختي روانشناختي دانش آموزان استعدادهاي درخشان انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر از نوع آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري شش ماهه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل دانش آموزان استعداد درخشان پسر مقطع متوسطه دوم شهر شهر كرد در سال تحصيلي 97-1396 بود. نمونه مورد مطالعه شامل 40 دانش آموز استعداد درخشان بود كه به شويه نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب و با انتساب تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايدهي شدند هر گروه 20 نفر). گروه آزمايش مداخلات درماني 10 جلسه اي روان درماني مثبت نگر را در طي دو ماه و نيم دريافت نمودند. اين در حالي است كه گروه گواه هيچگونه مداخله اي را در طول پژوهش دريافت نكرد. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسشنامه باورهاي غير منطقي (جونز، 1969) و مقياس سر سختي روانشناختي (كوياساه 1990) بود. داده هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد روان درماني مثبت نگر بر كاهش باورهاي غير منطقي و افزايش سر سختي روانشناختي دانش آموزان استعدادهاي درخشان پسر دوره دوم متوسطه مؤثر بوده است. اين اثر در طول پيگيري شش ماهه همچنان ماندگار بوده است. نتيجه گيري: با توجه به نتايج حاصل از پژوهش حاضر، روان درماني مثبت نگر مي تواند به عنوان روشي مناسب به منظور كاهش باورهاي غير منطقي و بهبود سرسختي روانشناختي دانش آموزان استعداد درخشان استفاده گردد

: Present study was conducted aiming to investigate the effectiveness of positivist psychotherapy on irrational beliefs and psychological hardiness in gifted students. Method: it was an experimental study with pretest, posttest, control group and six-month follow-up. The statistical population of the present study was secondary high school gifted male students in the city of Shahrekord in academic year 2017-18. The sample under study included 40 gifted students who were selected through simple random sampling method and randomly replaced into experimental and control groups (20 in each group). The experimental group received ten sessions of therapy interventions of positivist psychotherapy during two months while the control group didn’t receive any intervention in the study. The applied instruments included irrational beliefs questionnaire (Jones, 1969) and psychological hardiness scale (Kobasa, 1990). The data taken from the study were analyzed through repeated measurement ANOVA. Result: The results showed that positivist psychotherapy has been effective on the decrease of irrational beliefs and increase of psychological hardiness in secondary high school gifted male students. This effect was stable during six-month follow-up. Conclusion: Considering the results of present study, positivist psychotherapy can be applied as a suitable method to decrease irrational beliefs and improve psychological hardiness in the gifted students