اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر پرخوري عصبي زنان داراي اضافه وزن

Effectiveness of Acceptance Commitment Therapy on bulimia nervosa in Overweight Women

زمينه و هدف: اختلالات خوردن از دسته اختلالات رواني/ روان­تني به شمار مي­آيند كه مشكلات متعددي در سلامت جسماني و عملكرد رواني را موجب مي­شوند. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش وتعهد بر پرخوري عصبي زنان داراي اضافه وزن بود. مواد و روش‌ها: مطالعه­ي حاضر، از نوع نيمه­آزمايشي با طرح پيش­آزمون- پس­آزمون با گروه گواه است. در اين مطالعه 40 نفر از زنان داراي اضافه وزن با شاخص توده بدني بزرگتر از 30 در منطقه 1 شهر تهران به روش نمونه­گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. آزمودني­ها در دو مرحله پيش­آزمون و پس­آزمون به پرسشنامه بازخوردهاي خوردن گارنر و همكاران (1982)، پاسخ دادند. گروه آزمايش طي 8 جلسه 60 دقيقه­اي جلسات درمان مبتني بر پذيرش و تعهد را به صورت گروهي دريافت كردند در حالي كه گروه كنترل هيچ درماني دريافت نكردند. داده­ها با استفاده از روش­هاي آمار توصيفي و تحليل كوواريانس چند متغيره و با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 25 تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج مقايسه گروه­هاي آزمايشي با گروه گواه نشان داد كه پرخوري عصبي و خرده­مقياس­هاي آن (رژيم لاغري، پرخوري و اشتغال ذهني با غذا و مهار دهاني) در گروه آزمايش نسبت به گروه گواه به طور معناداري كاهش پيدا كرد و اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر پرخوري عصبي در مرحله پس­آزمون تأييد مي­گردد (0/001>p). ميزان اين تأثير بين 75/7 تا 81/1 درصد بود. نتيجه‌گيري: به طور كلي نتايج حاكي از تأثير معنادار يك دوره درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر متغيرهاي پرخوري عصبي و كاهش وزن در زنان داراي اضافه وزن بود و مي­توان از اين روش براي درمان عصبي افراد داراي اضافه وزن استفاده كرد.

Aim and Background: Eating disorders are a category of mental / psychiatric disorders that cause many problems in physical health and mental functioning. The aim of the present study was to investigate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on the Bulimia nervosa of overweight women. Methods and Materials: The present study is a Semi-experimental with pre-test and post-test design with control group. In this study, 40 overweight women with BMI greater than 30 in area 1 of Tehran were selected by available sampling method and were randomly divided into experimental and control groups. Subjects responded to the Garner et al (1982) Eating Questionnaire in two stages of pre-test and post-test. The experimental group received 8 sessions of 60 min of acceptance and commitment-based therapy in the group, while the control group received no treatment. Data were analyzed using descriptive statistics, univariate and multivariate analysis of covariance and SPSS software version 25. Findings: Comparison of experimental groups with control group showed that Bulimia nervosa and its subscales (diet, overeating and mental health with food and oral restraint) were significantly reduced in experimental group compared to control group and the efficacy of acceptance and commitment-based treatment on Bulimia nervosa was confirmed at post-test (p<0.001). The effect was between 75.7% and 81.1%. Conclusions: Generally, the results indicated a significant effect of a course of acceptance and commitmentbased treatment on the variables of Bulimia nervosa and weight loss in overweight women.