معناشناسي و موارد كاربرد واژه «تاويل» در روايات

مساله اصلي اين مقاله، بررسي كاربردهاي واژه «تاويل» در روايات اهل بيت: است و از باب مقدمه و براي تسهيل در مقايسه اصطلاحات مختلف اين واژه، معناي لغوي آن و همچنين معاني اصطلاحي آن در تفسير، كلام و عرفان نيز مورد توجه قرار گرفته است. روش مورد استفاده در آن، توصيفي تحليلي است و هدف، رهيابي به معاني دقيق واژگان قرآني و روايي. «تاويل» در روايات به معناي رويا، برخي از افعال همچون نماز و... و همچنين درباره قرآن به كار رفته است. از جمله يافته هاي مهم اين پژوهش آن است كه اولا واژه «تاويل» در روايات، در بسياري از موارد، در برابر «تنزيل» استفاده مي شود؛ ثانيا هرگز به معناي «معناي مخالف ظاهر» كه در السنه متاخران شيوع يافته استفاده نشده است؛ ثالثا «معاني باطني آيات» و همچنين «مصاديق ديگري غير از مصاديق شان نزولي» از جمله مهمترين كاربردهاي روايي واژه «تاويل» محسوب ميشوند.

No abstract