مؤلفه هاي سبكي منظومه يوسف و زليخاي خاوري كوزه كناني

داستان يوسف و زليخا يكي داستانهايي است كه از قرآن مجيد به ادبيات فارسي راه يافته و تاكنون دستمايهكار تعداد زيادي از شاعران قرار گرفته است. «ميرزا معصوم كوزه كناني»، متخلص به خاوري تبريزي، از شاعراني است كه در منظومه اي جداگانه به اين داستان پرداخته است. نگارندگان پس از تصحيح نسخهاي از اين منظومه جهت شناساندن هرچه بيشتر هنر اين شاعر پارسيگوي، به بررسي سبكشناسانه اين اثر در سه سطح: زباني، ادبي و محتوايي پرداخته اند. بررسي اين منظومه نشان دهنده آن است كه ميرزامعصوم خاوري، شاعري تواناست و شعر او سرشار از انواع صورخيال و مضمون آفريني هاي تازه و بديع است. تركيب سازي ها و استفاده فراوان از آرايه هاي ادبي: (كنايه، استعاره، جناس، تشبيه و...) در اين منظومه مشهود است. از نظر زباني نيز اگرچه شاعر بيشتر طبق قواعد نحوي و زباني سده سيزده عمل كرده است، ولي مثل همه شاعران دوره بازگشت ردپاي مختصات سبكي شعر قدما در شعر او ديده شده است.