تبيين وضعيت نظام مراقبت عفونت بيمارستاني در ايران: يك مطالعه كيفي

مقدمه: با توجه به نوپا بودن نظام مراقبت عفونت بيمارستاني در ايران، بررسي ابعاد مختلف آن در راستاي پويايي و ارتقا كيفيت آن امري ضروري است. بر همين اساس با انجام اين مطالعه وضعيت نظام مراقبت عفونت بيمارستاني تبيين گرديد. روش: اين مطالعه از نوع تحليل محتواي كيفي بوده است كه داده هاي آن با بهره گيري از روش نمونه گيري هدفمند و 17 مصاحبه عميق و 3 جلسه بحث گروهي متمركز با صاحبان فرايند جمع اوري گرديد. براي تجزيه وتحليل مصاحبه ها از آناليز محتوا استفاده شد. به منظور دستيابي به صحت و اعتبار مطالعه، معيارهاي معتبربودن، اطمينان پذيري و قابليت تاييد داده ها مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: با تجزيه و تحليل مصاحبه ها 9 موضوع اصلي(برنامه ريزي و سياستگزاري، نيروي انساني، كميته كنترل عفونت، كميت و كيفيت منابع، پروتكل، نرم افزار، مراقبت، هماهنگي و آموزش) و 42موضوع فرعي در خصوص وضعيت نظام مراقبت عفونت بيمارستاني استخراج شد. بر اساس نظرات مصاحبه شوندگان طراحي برنامه و الگوريتم مناسب مي باشد ولي برخي از مولفه هاي آن، از بعد قابليت اجرايي، اولويت موضوع، جامعيت تعاريف مفاهيم، نگرش و عملكرد نيروي انساني، مبهم بودن نقش و وظيفه با اشكالاتي همراه است. نتيجه گيري: اين مطالعه كيفي نشان داد كه بر اساس موضوعات استخراج شده، عوامل موثر بر ارتقا وضعيت عفونت بيمارستاني بسيار گسترده مي باشد. همچنين نظرات مصاحبه شوندگان حاكي از اين است كه الگوي طراحي شده قابل قبول مي باشد ولي برخي مولفه هاي آن در همه بيمارستانهاي ايران به صورت يكسان اجرا نمي شود.