تبيين مفهوم خودمراقبتي در نوجوانان

مقدمه: توجه كافي به سلامت در دوران نوجواني سرمايه گذاري براي آينده هر كشوري محسوب مي شود و ارتقاي سلامت آنان در گرو توانمندسازي نوجوانان در خودمراقبتي مي باشد. بدين منظور اين مطالعه به تبيين مفهوم خودمراقبتي از ديدگاه نوجوانان مي پردازد تا گامي در جهت ارتقاي سلامت نوجوان ودر نهايت جامعه بردارد. روش: در اين تحقيق كيفي با رويكرد تحليل محتوا ، 52 نوجوان پسر 13 تا 18 ساله در 10 مصاحبه عميق نيمه ساختار يافته فردي و7 بحث گروهي متمركز تجارب و نظرات خود را در زمينه خودمراقبتي بيان نمودند. نمونه گيري بصورت مبتني بر هدف در بين افراد ساكن در مناطق مختلف شهر تهران در سال 1393 انجام شد . پس از گردآوري، داده ها به روش تحليل محتواي قراردادي تجزيه وتحليل شد. نتايج: يافته ها در پنج مضمون اصلي و ده مضمون فرعي شامل 1) تغذيه سالم(رعايت الگوي غذايي سالم وپرهيز از الگوي ناسالم تغذيه ) 2) فعاليت فيزيكي (بستر سازي براي فعاليت هاي فيزيكي نوجوانان در جامعه ، ايجاد شرايط لازم براي فعاليت فيزيكي در مدارس) ، 3) رعايت بهداشت (رعايت بهداشت فردي، مديريت جهت كاهش خطرات زندگي در هوا ي آلوده) ، 4) خواب (رعايت الگوي صحيح خواب واستراحت ، پرهيز از عوامل ايجاد كننده اختلالات خواب) و5) پرهيز از مصرف توتون، تنباكو موادمخدر والكل (اصلاح عوامل مخاطره آميز فردي ، اصلاح عوامل مخاطره آميز محيطي) خلاصه شد. نتيجه گيري: جهت ارتقاي سلامت نوجوان، تدوين برنامه هاي سلامت محور مبتني بر خودمراقبتي از سوي سياست گذاران ضروري مي باشد.