استراتژي هاي يادگيري همتايان از همتايان براي ارتقاي توانمندي هاي حرفه اي در پرستاران: يك مطالعه پديدار شناسي

مقدمه: يادگيري از همتايان يكي از ابزار هاي توانمند سازي پرستاران در كسب و ارتقاي مهارت هاي باليني و مديريتي است. اين مطالعه به دنبال شناسايي مهمترين استراتژي هاي يادگيري همتايان از همتايان در بخش هاي پرستاري است. روش: اين مطالعه كيفي در گروه مطالعات پديدارشناسي و از نوع تفسيري است. شركت كنندگان در اين تحقيق از ميان پرستاران بخش اورژانس بيمارستان هاي آموزشي تهران انتخاب شدند. نمونه گيري مبتني بر هدف با حداكثر تنوع بود كه با 35 نفر از شركت كنندگان صورت گرفت. روش گردآوري داده ها، مصاحبه هاي نيمه ساختارمند بود. مصاحبه ها تا رسيدن به مرحله اشباع ادامه يافت. در تحليل داده ها روش تحليل چارچوبي با كمك نرم افزار AtlasTi استفاده شد. يافته ها: در اين مطالعه از 512 كد اوليه، 7 موضوع اصلي شامل اهميت يادگيري از همتايان، موانع ياد گيري از همتايان، ميزان مواجهه با يادگيري از همتايان، عوامل موثر بر يادگيري از همتايان، انواع روش هاي يادگيري از همتايان، نقش محيط در يادگيري از همتايان و ويژگي هاي كاركنان و21 زير موضوع شناسايي شد. نتيجه گيري: يادگيري از همتايان نقشي مهم در ارتقاي توانمندي هاي حرفه اي پرستاران دارد. بر اساس نتايج اين تحقيق از بين استراتژي هاي يادگيري حين كار، شركت كنندگان يادگيري از راه مشاهده عمل، يادگيري از طريق بررسي حقايق، يادگيري از طريق ارتباط با خبرگان را برشمردند. اما با توجه به نقش محيط در اين نوع يادگيري بايد برنامه هايي در مديريت استعدادها، فرآهم نمودن محيط آموزش، چيدمان مناسب پرسنلي و استقرار نظام پرداخت تشويقي عادلانه در بيمارستان فراهم شود.