تجربيات زنده مشاركت كنندگان از عوامل موثر در پايداري ترك اعتياد اعضاي انجمن معتادان گمنام

مقدمه: مصرف مواد مخدر تبعات رواني و رفتاري زيادي براي فرد دارد. از بين رفتن وابستگي رواني به مواد مخدر حتي به مراتب از حذف وابستگي جسماني سخت تر است و نيازمند گذشت زمان، طي مراحل مختلف و مراقبتهاي دروني است. اين مطالعه برآن است كه به شناسايي عوامل موثر در پايداري ترك اعتياد اعضاي انجمن معتادان گمنام بپردازد. مواد و روش: پژوهش حاضر با استفاده از روش كيفي و تكنيك مصاحبه گروه هاي كانوني انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل كليه اعضاي انجمن معتادان گمنام ساكن اصفهان در سال1390 بود كه حداقل دو سال از تركشان مي گذشت. با نمونه گيري هدفمند، 18 نفر از اعضاي انجمن معتادان گمنام، به جمع آوري داده ها پرداخته شد. جمع آوري و تحليل داده ها طي سه مرحله ي مفهوم سازي، مصاحبه و تجزيه و تحليل داده ها به روش تحليل محتوا انجام پذيرفت. يافته ها: دو مقوله ي اصلي با عناوين روابط اجتماعي و حمايتهاي دريافتي ازآن و شخصيت و هويت فردي استخراج گرديد. براي روابط اجتماعي و حمايت هاي دريافتي ازآن دو زير مقوله كميت و نوع ارتباط با ديگران و حمايت هاي دريافتي از ديگران و براي شخصيت و هويت فردي نيز زير مقوله هاي معرفتي، عاطفي و منزلتي قابل شناسايي بوده است، كه هر يك با مصاديق و مضامين جزئي توضيح داده شده است. بحث و نتيجه گيري: يافته ها حاكي از آن است كه پس از ترك مصرف مواد، مؤثرترين عامل در تداوم ترك، دريافت حمايت هاي معرفتي از سوي گروه همدردان (ساير اعضاي انجمن) است. اين حمايت منجر به تغيير نگرش فرد و شناخت از خود مي گردد. اصلاح روابط خانوادگي و دريافت حمايت هاي عاطفي و منزلتي از سوي اعضاي خانواده و همچنين افزايش اعتماد به نفس فرد و بازيابي جايگاه اجتماعي وي از ديگر عوامل مؤثر بر پايداري ترك از نظر اعضاي انجمن بوده است.