درك خودكارامدي پرستاران كودكان از مديريت فرايند مراقبت: مطالعه كيفي

مقدمه: خودكارامدي به عنوان پيشبيني كننده مهم رفتارهاي پرستاران، نقش مهمي بر روي عملكرد حرفهاي و مراقبتي پرستاران دارد. با اين وجود، شناخت ابعاد اين مفهوم مورد توجه قرار نگرفته است. هدف از انجام مطالعه حاضر، تبيين درك خودكارامدي پرستاران كودكان از مديريت فرايند مراقبت بود. روش: اين مطالعه بخشي از يك مطالعه بزرگتر بر روي مفهوم خودكارامدي مراقبتي بود كه با رويكرد كيفي و روش تحليل محتوا در سال 94-1393 در ايران انجام گرفت. نمونه هاي پژوهش شامل 27 پرستار و مربي باليني بخشهاي كودكان بودند كه بر اساس نمونه گيري مبتني بر هدف در پژوهش شركت نمودند. داده هاي پژوهش به روش مصاحبه نيمه ساختار يافته جمع آوري گرديد و با استفاده از روش تحليل محتواي مرسوم (قراردادي) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: يكي از تمهاي اصلي استخراج شده حاصل تجزيه و تحليل مصاحبه ها در مطالعه اخير، »مديريت فرايند مراقبت « بود. اين تم شامل دو طبقه اصلي »عملكرد فرايندمحور « شامل زيرطبقات مراقبت بر اساس فرايند پرستاري و توانايي تصميم گيري مراقبتي و »هدايت و كنترل ارايه فرايند مراقبت « با زيرطبقات نظارت و رهبري ارايه مراقبت و خودكنترلي بود. نتيجه گيري: پرستاران با درك خودكارامدي، ميتوانند فرايند مراقبت به كودكان را مديريت كنند. درك خودكارامدي از مديريت فرايند مراقبت از طريق زيرساخت هايي همچون مراقبت بر اساس فرايند پرستاري، تصميم گيري مراقبتي، نظارت و رهبري بر ارايه مراقبت و هماهنگي فعاليتهاي مراقبتي و خودكنترلي بروز داده ميشود. اين نتايج ميتواند به رشد خودكارامدي پرستاران، به خصوص در حيطه مراقبت از كودكان كمك نمايد.