تبيين مفهوم و ابعاد ارتباط ماما- مادر در اتاق زايمان: تحليل محتواي كيفي

مقدمه: رابطه اي كه بين ماما و مراجع شكل مي گيرد، هسته اصلي مراقبت انساني است، اما دانش اندكي در مورد ويژگي هاي ارتباطي ماما مادر در موقعيت ها و محيط هاي مختلف در دسترس است. در اين راستا، تجارب ماماها و مادران در اتاق زايمان مي تواند معناي زيربنايي و دانش عملي موجود در كار آن ها را روشن نمايد و درك واضح، جامع و دقيق تري از مفهوم و ابعاد پديده ارتباط ماما مادر، با توجه به زمينه فرهنگي اجتماعي موجود ارايه دهد. روش : مطالعه حاضر با رويكرد تحليل محتواي كيفي، بر روي 32 مشاركت كننده كه به شيوه هدفمند انتخاب شده بودند، انجام گرفت. مشاركت كنندگان شامل 16 ماماي شاغل در اتاق زايمان و 16 مادر بستري در بخش بعد از زايمان طبيعي يكي از بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اراك در سال 1393 بودند. داده ها كلمه به كلمه تايپ و به روش تحليل محتواي كيفي قراردادي تجزيه و تحليل گرديد. نمونه گيري با اشباع داده ها و طبقات پايان يافت. يافته ها: فرايند تجزيه و تحليل داده ها منجر به پيدايش دو درون مايه انتزاعي شد كه در برگيرنده مفهوم و ابعاد ارتباط ماما مادر بود. اين دو درون مايه تحت عناوين »ارتباط جوهره مراقبت مامايي و بازتاب ارتباط « معرفي شد. هر كدام از اين درون مايه ها از طبقات و كدهاي اوليه تشكيل گرديد. نتيجه گيري: بر طبق نتايج، ارتباط ماما مادر در اتاق زايمان از لحاظ مفهومي معادل اتحاد درماني تشخيص داده شد. مطالعه حاضر با كشف مفهوم واقعي اين ارتباط، درك بهتر و شواهد مستندي را از معني و ابعاد اين پديده، فراتر از معاني رايج فراهم نمود. ممكن است نتايج به دست آمده از بعضي جهات به سمت ايجاد يك بدنه نوشته شده دانش مامايي پيش رود، اما مي تواند ماماها را در ارايه مراقبت با كيفيت جامع به مادران ياري كند و زمينه را براي ايجاد و تقويت پيامدهاي مثبت ليبر و زايمان طبيعي فراهم نمايد.