تحليل سياست‌گذاري نظام مراقبت سلامت ايران در رابطه با حرفه پرستاري

مقدمه: مطالعه حاضر بخشي از يافته هاي يك تحليل محتواي كيفي تماتيك در تلاش جهت تبيين نقش و جايگاه پرستاري از ديدگاه مديران نظام مراقبت سلامت ايران بود كه در آن يكي از درون مايه هاي استخراج شده با عنوان «سياست گذاري نامناسب نظام مراقبت سلامت» بررسي شد. نتايج پژوهش بخشي از تلاش براي توسعه مدل آموزش پرستاري بر اساس تبيين نقش و جايگاه پرستاري در نظام مراقبت سلامت ايران مي باشد. روش : در اين پژوهش از روش تحليل محتواي كيفي تماتيك استفاده گرديد. با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند، 6 نفر از مديران و خبرگان نظام مراقبت سلامت به عنوان مشاركت كننده انتخاب شدند و جهت جمع آوري اطلاعات، مصاحبه ساختار يافته مورد استفاده قرار گرفت. يافته ها: در رابطه با درون مايه «سياست گذاري نامناسب نظام مراقبت سلامت در رابطه با حرفه پرستاري» ، در مجموع 5 طبقه و 14 زيرطبقه استخراج گرديد. نتيجه گيري: سيستم مراقبت سلامت ايران شاهد تغييرات عميقي در دهه اخير بوده است. با وجود اين پيشرفت، سيستم در حال حاضر با چالش هاي زيادي در يكي از زيرسيستم هاي مهم آن، يعني پرستاري مواجه مي باشد. سياست گذاري نظام مراقبت سلامت ايران در رابطه با حرفه پرستاري نامناسب است و به نظر مي رسد عواملي مانند نبود گفتمان متقابل بين پرستاري با ساير نهادهاي نظام مراقبت سلامت، عدم تمايل اين نهادها به شناخت پرستاري و عدم دخالت پرستار در سياست گذاري هاي مرتبط با رشته به دليل تعارض منافع نيز در آن دخيل باشد. نامشخص بودن گستره مراقبت هاي پرستاري در عرصه خدمات، تربيت رشته هاي موازي با پرستاري، عدم تمايز در ارايه خدمت در درون رشته پرستاري، عدم تطابق ارايه خدمت با پرداخت دستمزد پرستار، كم توجهي نظام مراقبت سلامت به اهميت خدمات پرستاري و در اولويت دوم قرار گرفتن مسؤوليت هاي حرفه اي پرستاري در مقابل مسؤوليت هاي غير مرتبط مانند اعتبار بخشي، از نتايج تحليل حاضر بود.