فشار مضاعف زندگي، پيامد اصلي طلاق در زنان: يك مطالعه كيفي

مقدمه: ازدواج، يكي از وقايع مهم حياتي است كه از نظر اجتماعي به عنوان پيوندي باثبات بين زن و مرد شناخته مي شود. گاهي ازدواج به دلايلي، دوام چنداني نمي يابد و به طلاق منجر مي گردد. بيشتر زنان مطلقه پس از جدايي، تمايلي به ازدواج مجدد ندارند كه اين موضوع مشكلات و پيامدهاي بسياري را به دنبال خواهد داشت. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف بررسي مشكلات و پيامدهاي طلاق انجام شد. روش : اين مطالعه از نوع كيفي با راهبرد تئوري زمينه اي بود. جامعه مورد بررسي را زنان مطلقه20 تا 45 ساله تحت پوشش كميته امداد امام خميني (ره) شهر يزد تشكيل داد كه از بين آن ها، 25 شركت كننده به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. داده ها با روش مصاحبه نيمه ساختار يافته جمع آوري شد كه با موافقت مشاركت كنندگان، ضبط و بازنويسي و تحليل گرديد. يافته ها: تجزيه و تحليل داده ها منجر به ايجاد 27 مفهوم و 10 مقوله اصلي شامل »درامد پايين و مشكلات مالي «، »اشتغال مداوم «، »احساس تنهايي و انزواطلبي «، »محدود شدن روابط «، »مزاحمت ديگران در محيط كار و جامعه «، »پيشنهادهاي دوستي و ازدواج موقت «، »سرزنش و اعتراض خانواده به رفتارها «، »فشار خانواده به ازدواج مجدد «، »خلأ عاطفي پدر «، »عدم رسيدگي به تربيت فرزندان « شد. مقوله »فشار مضاعف زندگي « نيز به عنوان مقوله هسته اي ظهور يافت. نتيجه گيري: عدم ازدواج زنان مطلقه و تنها زندگي كردن آن ها، مشكلات و پيامدهاي زيادي را به وجود مي آورد. اين مشكلات مانند حلقه هاي زنجير همديگر را تقويت مي كند و زنان را تحت فشار مضاعفي در زندگي خود قرار مي دهد. بنابراين، بازسازي رواني، اجتماعي و اقتصادي زنان مطلقه و سوق دادن آنان به ازدواج مجدد، در جهت كاهش پيامدهاي عدم ازدواج، پيشنهاد مي شود.