يادگيري در فضاي سايبري: تحليل محتواي موضوعي در نظام آموزش عالي سلامت

مقدمه: با گسترش تكنولوژي ديجيتال و مدل هاي يادگيري مانند Massive open online course (MOOCS) و Offline programming (OLP)، نظام هاي آموزش عالي سلامت متحول شده اند. با توجه به منحصر به فرد بودن ويژگي هاي فضاي سايبري، به كارگيري بهينه آن نه تنها در سطوح عملكردي، بلكه در سطوح بالاتر مانند سياست گذاري و مديريت نيز بايد مورد بررسي قرار گيرد. هدف از انجام مطالعه حاضر، شناسايي عوامل كليدي مؤثر بر هدايت و مديريت آموزش عالي سلامت در فضاي سايبري از ديدگاه خبرگان كشور ايران بود. روش : اين مطالعه از نوع كيفي با رويكرد تحليل محتواي موضوعي بود. براي توليد داده ها، از نمونه گيري هدفمند با حداكثر تنوع و مصاحبه نيمه ساختار يافته با خبرگان كشور استفاده گرديد. داده ها بر اساس روش Braun و Clark مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: »جايگزيني توليت هوشمند « به عنوان درون مايه اصلي و »تغيير در زيرساخت فن آوري، تغيير در مديريت دانش و همگرايي و همكاري شبكه اي « از تحليل داده ها به عنوان درون مايه هاي فرعي استخراج شد. بر اساس يافته هاي به دست آمده، نظام آموزش عالي سلامت ايران بايد راهكارهاي نويني را در به كارگيري فن آوري هوشمند و برنامه ريزي استراتژيك مد نظر قرار دهد. نتيجه گيري: نتايج حاصل شده مي تواند به سياست گذاران و مديران آموزشي در برنامه ريزي استراتژيك آموزش پزشكي در فضاي سايبري كمك كند و منجر به ايجاد ارزش افزوده در نظام سلامت گردد.