بدبيني سازماني پرستاران: مطالعه پديدارشناسي

مقدمه: بدبيني سازماني به عنوان مفهوم جديد روابط كاركنان مديران و به عنوان يكي از مهم ترين نگرش هاي كاركنان، به تازگي مورد توجه بسياري از محققان و مديران قرار گرفته است. اگر پرستاران به بيمارستان محل خدمت بدبين شوند، موجب مضرات بسياري براي بيمارستان گرديده و عملكرد مطلوب آن را با مشكل مواجه مي سازد. با توجه به نقش كليدي پرستاران به عنوان منابع ارزشمند انساني در ارايه خدمات به مردم و افزايش بدبيني سازماني در بين آن ها، پژوهش حاضر با هدف تبيين تجارب پرستاران از بدبيني سازماني انجام شد. روش : پژوهش حاضر يك مطالعه كيفي بود كه در آن از رويكرد پديدارشناسي استفاده شد. شركت كنندگان از ميان پرستاران شاغل در بيمارستان هاي دولتي استان خراسان شمالي انتخاب شدند. نمونه گيري مبتني بر هدف بود كه با 19 شركت كننده انجام گرفت. روش جمع آوري داده ها، مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته عميق و روش تجزيه و تحليل Colaizzi بود. يافته ها: يافته هاي مطالعه سه درون مايه اصلي شامل عوامل شناختي (عدم تكريم پرستار، بي عدالتي، رياكاري، جو انتقاد ناپذير، پارتي بازي، نقض قرارداد روان شناختي، عدم شايستگي مسؤولان بيمارستان)، عوامل احساسي (سياست زدگي بيمارستان، نداشتن وجه اجتماعي، احساس بيگاري كشيدن از پرستاران) و عوامل رفتاري (عدم پيشنهاد حرفه پرستاري به ديگران، تمايل به بازنشستگي پيش از موعد، عدم تمايل به پيشرفت ديگران، انتقاد و عدم همراهي با تصميمات مديريت، مجاز دانستن استفاده شخصي از امكانات بيمارستان) را نشان داد. نتيجه گيري: جلوگيري از پارتي بازي، وجود عدالت سازماني، تكريم پرستار، كاهش سياسي كاري بيمارستان بر كاهش بدبيني سازماني پرستاران تأثيرگذار است. از اين رو، تأكيد بر جنبه هاي عدالت رويه اي، تعاملي و مراوده اي مي تواند زمينه كاهش بدبيني سازماني پرستاران را فراهم سازد. از سوي ديگر، تكريم و احترام قايل شدن براي پرستاران تأثير مهمي در كاهش بدبيني سازماني آنان خواهد داشت. از اين رو، مي توان با تشويق پرستاران در مراسم هاي مختلف، زمينه كاهش بدبيني سازماني آنان را فراهم كرد.