درك تجربه و معناي ذهني زنان ميانسال از سلامت و تغييرات بدني مرتبط با سن در شهر شيراز

مقدمه: ميانسالي، يكي از مهم ترين دوره هاي زندگي زنان مي باشد كه با تجربه تغييرات بدني مرتبط با سن همراه است. ادراك زنان از اين تغييرات بدني كه به صورت اجتماعي برساخته مي شود، نقش تعيين كننده اي در رفتارهاي سلامت محور آن ها ايفا مي كند. با توجه به اهميت موضوع، پژوهش حاضر كه بخشي از يك مطالعه گسترده تر بود، با هدف درك تجربه و معناي ذهني زنان از تغييرات بدني و سلامت در دوره ميانسالي صورت گرفت. روش : اين تحقيق به روش كيفي انجام شد. بدين ترتيب، با استفاده از روش نمونه گيري نظري و هدفمند، 22 زن ميانسال 40 تا60 ساله به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مصاحبه عميق و نيمه ساختار يافته جمع آوري گرديد و سپس مصاحبه ها با روش نظريه زمينه اي و با توجه به مراحل سه گانه كدگذاري باز، محوري و گزينشي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: 7 مقوله اصلي و 29 مقوله فرعي پديدار شد كه مقوله هاي اصلي شامل »تغيير در كيفيت سلامت «، »يائسگي زنان به مثابه نشانه «، »رازگونگي تغييرات بدن «، »احساس زيست ميانسالي تهديد شده «، »طبيعي انگاري درد «، »ناديده انگاري مشروعيت يافته « و »دوگانه مقاومت/ انفعال « بود. نتيجه گيري: بر اساس نتايج به دست آمده، زنان ميانسال زيست تهديد شده اي را تجربه مي كنند. بسترهاي اجتماعي و فرهنگي كه ادراك زنان را شكل مي دهد، مي تواند موانعي در موفقيت برنامه هاي سلامت محور و سالمندي موفق ايجاد نمايد. بنابراين، براي جلب توجه زنان و همكاري آن ها در برنامه هاي سلامت محور، نياز است كه ابتدا اين باورهاي اجتماعي و ذهني تغيير كند تا زنان فعالانه و مسؤولانه در طرح هاي سلامت مشاركت نمايند.