ﻧﺸﺎﻧﻪﺷﻨﺎﺳﯽ ﭘﯿﺮ" در اﺷﻌﺎر ﻓﺨﺮاﻟﺪﯾﻦ ﻋﺮاﻗﯽ

فخرالدين عراقي يكي از عارفان بزرگ فرهنگ ما است كه در قالب تعبيرهايي شاعرانه، انديشه ها و تجربه هاي ناب عرفاني خود را ترسيم نموده است. در اين پژوهش،شخصيت پير به عنوان يكي از عناصر بنيادين عرفان بررسي شده است. از مهم ترين يافته هاي اين تحقيق آن است كه كاربست نشانه زباني پير در عراقي به گونه اي است كه آن را از ژرف ساخت و كاركردي متفاوت با شخصيت رسمي و سنتي پير برخوردار كرده است. در اين رويكرد تازه، جايگاه پير ديگر نه در منبر و مسجد كه در ميخانه است و بيش از آنكه اهل وعظ و گفتار باشد، در پي عمل و كردار است. مي توان گفت كاربست متفاوت نشانه زباني پير در كلام عراقي كوششي است براي بازسازي شخصيت تخريب شده پير در روزگاري كه بازار گرم زهد ريايي، سبب گسترش بي اعتمادي و ترديد نسبت به حوزه دين، در ميان مردم شده بود.