وﺟﻪ ﺗﺮاژﯾﮏ رﻣﺎن ﺳﻤﻔﻮﻧﯽ ﻣﺮدﮔﺎن

تراژدي به‌عنوان يكي از ديرينه‌ترين ژانرهاي ادبي، اكنون در آستانة سدۀ بيست و يكم، قرن اصالت تصاوير، از سوي برخي از منتقدان رد و انكار مي‌گردد؛ اما در مقابل، عده‌اي نيز بر اين باورند كه گرچه جهان مدرن بسياري از قابليت‌هاي خلق و پرورش تراژدي اصيل و كلاسيك را از دست داده است، اكنون اين نوع ادبي در لباسي تازه به حيات خويش ادامه مي‌دهد. رمان سمفوني مردگان يكي از آثار برجستة داستاني فارسي از ابتدا تاكنون بوده است كه بسياري از مؤلفه‌هاي داستان‌هاي تراژيك را همچون پيش گويي، تقابل دو نيرو، پايان فاجعه‌آميز، اقدام به جنايت براي تسلط بر ديگران، برادركشي براي حفظ موقعيت خود، افتادن قهرمان در ورطة شقاوت و قرار گرفتن بر سر دوراهي انتخاب در خود جاي داده است. اين مقاله در پي آن است كه به دو پرسش اساسي پاسخ دهد؛ نخست آن‌كه آيا تراژدي در شكل مدرن آن وجود دارد يا خير؟ و ديگر آن‌كه آيا رمان سمفوني مردگان در زيرمجموعة داستان‌هاي تراژيك مدرن قرار مي‌گيرد يا خير؟