بررسي عناصر تجارب نزديك به مرگ و ضرورت آگاهي از آن‌ها

مقدمه: تجربه نزديك به مرگ (Neardeath experience يا NDE) پديده اي با عناصر فرامادي است كه با تغييرات عميق و پايدار در زندگي فردي و اجتماعي بيمار تجربه كننده همراه مي باشد. آشنايي كادر درمان با مؤلفه هاي اين پديده و واكنش مناسب آن ها به صحبت هاي بيمار، مي تواند مسير درك و فرايند يكپارچه سازي NDE را براي بيماران تسهيل نمايد. به دليل تأثيرات مهم واكنش كادر پزشكي به تجربه فرد و فقدان پژوهشي در ايران كه مؤلفه هاي NDE را تشريح نمايد، تحقيق حاضر با هدف تبيين عناصر تجارب نزديك به مرگ بيماران ايراني صورت گرفت. روش : اين مطالعه از نوع كيفي بود كه با رويكرد پديدارشناسي توصيفي انجام شد. مشاركت كنندگان، 10 نفر از افراد تجربه كننده مرگ بودند كه از طريق نمونه گيري هدفمند وارد پژوهش شدند. داده ها از طريق مصاحبه هاي عميق فردي جمع آوري گرديد و هم زمان با استفاده از روش آناليز هفت مرحله اي Colaizzi مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: پس از تجزيه و تحليل داده ها، 113 كد استخراج و در قالب 11 كد معنايي دسته بندي شد و سپس 4 درون مايه اصلي مؤلفه هاي شناختي، معنوي مذهبي، هيجاني عاطفي و فراهنجار و غير مادي را در تجارب مشاركت كنندگان پديدار ساخت. نتيجه گيري: برخي از بيماران حين ايست قلبي و طي عمليات احيا، تجاربي را پشت سر مي گذارند كه بيان آن ها در بيشتر موارد واكنش نامناسب اطرافيان به خصوص كادر پزشكي را به دنبال دارد. بنابراين، آگاهي صحيح از تجارب نزديك به مرگ و آگاهي از مداخله درست و مناسب مي تواند منجر به ارايه پاسخ هاي كمك كننده و ياري بخش به بيماران تجربه كننده شود.