تحليل اسطوره‌شناختي‌ـ‌ تطبيقي نماد غار و بررسي نمودهاي آن در شعر منوچهر آتشي با تكيه بر ديدگاه‌هاي ميرچا الياده

بررسي اسطوره‌شناختي ـ تطبيقي غار به عنوانِ يك نماد كهن، از سويي مي‌تواند جنبه‌هايي كمتر شناخته شده از كاركردهاي اين نماد را آشكار سازد و از ديگر سو امكان درك دقيق‌تر چراييِ به كار بستن اين نماد را فراهم مي‌كند. نگارندگان با روش تحليلي ـ تطبيقي در بررسي اسطوره‌شناختي نمود‌هاي غار و كاركرد‌هاي آن در متون مختلف، كوشيده‌اند به يك دسته‌بندي جامع و مانع از نمود‌هاي غار دست يابند. همچنين بر پايۀ اين دسته‌بندي چهار كاركرد براي اين نماد تعريف و تبيين كرده‌اند كه عبارتند از: 1. زهدان زمين ـ مادر؛ 2. دنياي درون و ناخودآگاه؛ 3. جايگاهِ نمادين آيين تشرف؛ 4. دنيا. بر پايۀ اين دسته‌بندي جديد، امكان بررسي نمودهاي اسطوره‌اي نماد غار در شعر منوچهر آتشي، با تكيه بر تمايزها و تعاريف هر كاركرد، فراهم ‌گرديد؛ بررسي اين نماد در شعر نو پارسي از جمله اين شاعر نوپرداز، از سويي نشان‌دهندۀ ميزان نفوذ شيوۀ تفكر اسطوره‌اي در ذهن بشر مدرن است و از ديگرسو مي‌تواند پربسامدترين كاركردهاي بازمانده از اين نماد در شعر اين شاعر نو سراي فارسي را آشكار سازد. بررسي‌ِ شعر منوچهر آتشي نشان از آن دارد كه كاركردهاي نمادين غار كه در پيوند با «دنياي درون و ناخودآگاه» و نيز «نوزايي و تجدد» هستند، در سروده‌هاي وي با بسامد افزون‌تري قابل مشاهده هستند.

this article has no abstract