تجزيه پايداري و سازگاري عملكرد علوفه در هيبريدهاي ذرت علوفه اي

هدف از اين پژوهش تجزيه اثرات متقابل ژنوتيپ و محيط بر عملكرد علوفه تر 8 هيبريد ذرت با استفاده از تجزيه توسط مدل اثرات افزايشي و ضريب پذير امي و نيز ارزيابي ژنوتيپ ها، محيط ها و اثرات متقابل آن ها با استفاده از آماره هاي پايداري و اكووالانس ريك مي باشد. آزمايشات در پنچ منطقه نيشابور، كرج، اصفهان، گرگان و بروجرد طي دو سال زراعي (851384) اجرا شدند. نتايج حاصل از تجزيه امي نشان داد كه اثرات اصلي ژنوتيپ، محيط، اثرات متقابل ژنوتيپ و محيط و سه مولفه اول اثر متقابل معني دار مي باشند. نمودار باي پلات قادر به تشخيص ژنوتيپ هاي پايدار و محيط هاي با قدرت تفكيك بالا از محيط هاي ضعيف بود. توصيه ژنوتيپ ها براي مكان هاي مورد مطالعه در مدل امي نشان داد كه هيبريدهاي 5، 8 و 1 بيشترين سازگاري را به شرايط كرج داشتند. هيبريدهاي 5، 2 و 8 داراي سازگاري ويژه با شرايط نيشابور بودند. ژنوتيپ هاي 1 و 5 بهترين سازگاري و پتانسيل عملكرد را با شرايط گرگان داشتند. در بروجرد ژنوتيپ هاي 8، 5 و 1 و در اصفهان هيبريدهاي 5، 8 و 2 داراي سازگاري ويژه بودند. بر اساس نتايج تجزيه امي و پارامترهاي مورد بررسي، ژنوتيپ شماره 5 با عملكرد بالاتر از ميانگين كل داراي بيشترين پايداري بود و توانايي سازگاري عمومي بالايي به محيط هاي مورد مطالعه داشت، در صورتي كه هيبريدهاي 7 و 8 با بيشترين تاثير در اثر متقابل داشته و ناپايدارترين ژنوتيپ ها در مجموع سال ها و مناطق آزمايش بودند.