نگاهي به برخي كنايات محلّي در آثار محمود دولت آبادي

محمود دولت آبادي از جمله نويسندگان مطرح و زبردستي است كه سعي مينمايد در آثارش با بهره گيري از زبانِ منطق هاي، فرهنگِ عاميانه، كناياتِ محليّ و ادبياتِ توده، هم در حفظ خرده فرهنگ هاي ايراني گامي مؤثرّ بردارد و هم لحن داستان ها و رمان هاي خود را غني تر و پربارتر نمايد. كنايه به عنوان يك شيوه ي هنري نقش بسزايي در ارتباط ادبي مخاطب خود دارد. موطن دولت آبادي يعني اطراف سبزوار داراي سابقه ي تاريخي و ادبي ديريني است كه در آن رسوب ادبيات كهن خراساني را ميتوان مشاهده كرد. اين مقاله تحت عنوان نگاهي به برخي كنايات محليّ در آثار محمود دولت آبادي در پي آن است تا كناياتي را كه دولت آبادي در آثارش به كار برده و بي شتر جنبه محليّ دارد بررسي نمايد. كناياتي كه يا جاي ديگر كاربرد ندارند يا استعمال ك متري دارند. تعداد كناياتي كه دولت آبادي به كار گرفته بسيار زياد است و در اينجا، تنها در حد ظرفيت مقاله به تعدادي از آنها پرداخته شده است. برخي از اين كنايات در جايي ثبت نشده است و هر آ نچه از فحواي كلام استنباط شده در شرح آن آمده است.