بررسي تنوع ژنتيكي ارقام برنج ايراني با استفاده از نشانگرهاي ISSR، IRAP و REMAP

در اين مطالعه، تنوع ژنتيكي 40 لاين و رقم بومي و اصلاح شده برنج با استفاده از نشانگرهاي ISSR، IRAP و REMAP مورد ارزيابي قرار گرفت. فرآورده تكثير براي 20 نشانگر، نوارهاي واضح و چندشكلي را بين ژنوتيپ ها نشان داد كه در مجموع 309 نوار با ميانگين چندشكلي 03/88 درصد توليد شد. ميانگين تنوع ژني، شاخص شانون و محتواي اطلاعات چندشكلي به ترتيب 39/0، 57/0 و 35/0 بود. آغازگرهاي UBC811 و UBC813 به ترتيب بالاترين شاخص هاي تنوع ژنتيكي را با مقادير 65/0 و 64/0 نشان دادند. به منظور تعيين كارايي نشانگرها در بروز چندشكلي، شاخص نشانگري (MI) و نسبت چندگانه مؤثر (EMR) محاسبه شد كه بر اين اساس نشانگرهاي تركيبي TOS2+UBC811 و TOS2+UBC826 به ترتيب با بيشترين مقدار MI و EMR از كارايي بهتري برخوردار بودند. دندروگرام با استفاده از روش UPGMA ژنوتيپ ها را به 6 گروه تقسيم كرد كه بيشتر ارقام بومي مانند هاشمي، علي كاظمي و حسن سرايي در گروه دوم و ارقام اصلاح شده همچون خزر، كادوس و گوهر بيشتر در گروه سوم قرار گرفتند. همچنين نتايج نشان داد نشانگرهاي مبتني بر رتروترانسپوزون همچون REMAP از توانايي خوبي جهت نشان دادن تنوع ژنتيكي ژرم پلاسم برنج برخوردارند و مي توانند براي مطالعات ژنتيكي و اصلاحي برنج مورد استفاده قرار گيرند.