مكان‌يابي QTLهاي مرتبط با شاخص هاي تحمل به خشكي در آفتابگردان (Helianthus annuus L.)

تنش خشكي از جمله عوامل محدودكننده رشد گياهان است. با استفاده از شاخص هاي گزينشي مي توان ارقام با عملكرد بالا در شرايط نرمال و تنش كم آبي را شناسايي نمود. بنابراين تجزيه ژنتيكي شاخص هاي تحمل به خشكي مي تواند نقش مهمي در برنامه هاي به نژادي گياهي ايفا كند. در تحقيق حاضر، به منظور شناسايي نشانگرهاي مولكولي مرتبط با شاخص هاي تحمل به خشكي در آفتابگردان، 70 لاين خويش آميخته نوتركيب حاصل از تلاقي بين دو لاين RHA266 و PAC2 به همراه والدين در قالب طرح لاتيس مستطيل 9 times;8 با دو تكرار در شرايط نرمال و تنش كم آبي در شرايط مزرعه مورد ارزيابي قرار گرفتند. بر اساس پلات دو بعدي حاصل از تجزيه به مولفه هاي اصلي، تنوع ژنتيكي قابل ملاحظه اي در لاين هاي مورد مطالعه مشاهده گرديد. از ميان شاخص هاي مورد مطالعه، بين شاخص هاي GMP، MP، HM، YI و STI و عملكرد دانه آفتابگردان در هر دو شرايط آبياري نرمال (Yp) و تنش خشكي (Ys) همبستگي مثبت معني دار مشاهده شد. با استفاده از روش مكان يابي فاصله اي مركب، در مجموع 32 QTL براي شاخص هاي تحمل به خشكي شناسايي گرديد. نتايج نشان مي دهد كه QTL هاي شناسايي شده براي شاخص هاي YI، MP، GMP در گروه پيوستگي 13، با QTL هاي گزارش شده براي عملكرد در آفتابگردان هم مكان هستند.