جانمايي پناهگاه هاي شهري مبتني بر اصول پدافند غيرعامل(مطالعة موردي: منطقه 4 شهر اهواز)

فاقد عنوان لاتين

شهر يكي از زيستگاههاي متراكم انساني است كه به دليل حضور انسان، نيازمند ايمني در همه ابعاد كالبدي، اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي، مديريتي و هر نوع اقدامي است كه جامعه انساني و محيط طبيعي و مصنوع آن را بيمه كند. تحقيق حاضر با هدف جانمايي پناهگاه هاي شهري در سطح منطقه 4 شهر اهواز مبتني بر پدافند غيرعامل، بر پايه مطالعات كتابخانه اي و اسنادي انجام يافته است. اين تحقيق به لحاظ هدف كاربردي و روش بررسي آن توصيفي- تحليلي مي باشد. متغيرهاي مورد مطالعه تحقيق شامل: كاربري مسكوني، آموزشي، تجاري، نظامي، بهداشتي - درماني و خيابان هاي اصلي مي باشد. به منظور وزن دهي و تعيين اندازه اثر متغيرهاي مورد مطالعه در هدف نهايي تحقيق، از مدل FAHP استفاده شده است. براي تهيه لايه نهايي با استفاده از گزينه Raster Calculator و استفاده از عمل گر جمع، لايه ها به روش هم پوشاني با يكديگر تلفيق شده و نقشه ي نهايي مكان هاي بهينه جهت ساختن پناهگاه در سطح شهر اهواز از اين عمل حاصل شده است. نتايج تحليل FAHP در ارتباط با استخراج ارزش وزني شاخص هاي موثر در مكانيابي پناهگاه ها نشان داده است كه شاخص هاي مسكوني و درماني هر كدام با وزن 0/228 و 0/221 به عنوان مهم ترين شاخص هاي مكان يابي پناهگاه شهري شناخته شدند و داراي بيشترين وزن بوده اند. همچنين نتايج تحليل تركيبي FAHP GIS در ارتباط با مكانيابي پهنه ها و جانمايي پناهگاهها در منطقه 4 شهر اهواز نشان داده است كه نقاط واقع در مركز منطقه 4، به دليل قرار گيري كاربري هاي مسكوني، درماني و مراكز تجاري با تراكم جمعيتي بالا، بيشترين مكان مستعد براي ساخت پناهگاههاي شهري را در خود جاي داده است.