شيوه هاي خاص تكرار در غزليات شمس

روشي كه در بديع لفظي، موسيقي كلام را به وجود مي آورد يا افزون ميكند، تكرار است. تكرار معمولا در سطح كلام بررسي ميشود. تكرار علاوه بر افزوني موسيقي شعر و ايجاد آرايه هاي ادبي، كاربرد هاي ديگري از جمله تعليمي، تاكيدي، تبليغاتي و ... دارد. كيي از ويژگي هاي خاص مولانا در غزل گوئي شيوه ي تكرار است. مولوي در بكارگيري تكرار چندان توجهي به ايجاد آرايه هاي ادبي ندارد هر چند كه تكرار پي در پي بعضي از حروف واژه ها وجملات، موسيقي دلنشين و انواع آرايه ها را در شعر او به نمايش ميگذارد، اما به نظر مي رسد هدف اصلي مولوي از تكرار در غزلياتش جوانب ديگر آن مد نظر باشد. در اين پژوهش سعي شده است علاوه بر نشان دادن شيوه هاي گوناگون تكرار در ديوان شمس، با ارائه آماري از بسامد واژگان نشان داده شود كه مولوي پيش از آن كه با تكرار واژه ها و ديگر موارد لفظي و كلامي در پي ايجاد آرايه هاي ادبي و زيباسازي حاصل از تكرار در شعرش باشد، سعي در بيان و تفهيم انديشه و جهان بيني خود را دارد. ازي نرو واژگاني را بكار ميگيرد كه بيا نگر افكار و انديشه هاي او باشند. در اين پژوهش علاوه بر بررسي بعضي از موضوعات تكرار در غزليات شمس به روش توصيفي و تحليلي، مطالعه ي بعضي از عوامل موسيقائي تكرار مثل شيوه هاي گوناگون بكارگيري رديف و قافيه در ديوان شمس هم مد نظر قرار گرفته است.