بررسي تحوّلات واكي واژه هاي زبان كردي( گويش كلهري) در گذر تاريخ نسبت به زبان پهلوي‌

ايل كلهر، يكي از بزرگ‌ترين ايل‌هاي بومي ايران است و گويش كلهري نيز يكي از گويش­ هاي آن - از شاخهٔ زبان­ هاي شمال غربي- به شمار مي‌آيد. از مطالعۀ واژه‌هاي موجود و مستعمل در اين گويش(گويش كلهري) چنان برمي‌آيد كه اين واژه‌ها از چنان قدمتي برخوردارند كه پيشينهٔ آن‌ها به زبان فارسي ميانهٔ پهلوي مي‌رسد. پاره‌اي از اين واژه‌ها در گذر زمان بدون تغيير باقي مانده و پاره‌اي نيز تحت تأثير دگرگوني‌هاي زباني، دچار تحولات واكي شده‌اند. اين مقاله برآن است تا با استفاده از دو شيوهٔ كتابخانه‌اي و ميداني و با رويكرد تحليلي – توصيفي به بررسي تطبيقي شكل، ساختار و همچنين تحولات واژه‌هاي حاضر در گويش كلهري نسبت به شكل پهلوي آن‌ها بپردازد. نمونۀ مورد مطالعه در اين پژوهش، گويش كلهري شهرستان‌هاي گيلان‌غرب و ايوان غرب است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه بخشي از واژه‌ها از لحاظ شكل(لفظ) و معنا عيناً از زبان پهلوي به گويش كردي كلهري انتقال يافته ­اند و بخشي ديگر نيز در شكل عيناً انتقال يافته‌اند ولي معناي آن ­ها دستخوش تغيير شده است و بخشي نيز واژه‌هايي هستند كه در آن­ ها تحولات واكي(فرايند كاهش، فرايند افزايش، فرايند تبديل و فرايند واكي دوگانه) روي داده ­است.

this article has no abstract